Æi, ég vorkenni svo litlu rófunni minni! Hún er breima í fyrsta skiptið, kom okkur öllum á óvart því að hún er ekki orðin sex mánaða einu sinni! En þetta fer ekkert á milli mála, hún dregur sig eftir gólfinu, mjálmar og murrar og gefur frá sér pínlítið gól af og til. Liggur á maganum með rassinn uppí loft og vaggar sér allri til og frá. Svo hef ég tekið eftir því að það kemur úr henni einhvers konar útferð, sjálfsagt einhver lostasafi, hehe… Greyið, hún á svo bágt, skilur auðvitað ekkert...

Fyrsta kisan komin á heimilið okkar og er búin að fá “OK” merkið hjá dýralækninum. Hún heitir Brúska og er að verða 11 vikna. Hún er grábröndótt í hvítum “sokkum” og alveg hreint óskaplega kelin og góð. Er reyndar ekkert á því að borða þurrmatinn sinn en ég reyni að venja hana á hann smátt og smátt með að blanda honum meira og meira saman við blautmatinn.-Hún er ekki sátt eins og er! Núna er hún búin að vera hjá okkur í tvær vikur og planið er að finna handa henni vinkonu hið fyrsta. Ég held...

Nú veit ég ekkert hvar þetta á best heima, á korki eða hér, en ég er að fiska eftir sem flestum svörum og vil fá sem flest álit á þessu, svo ég vona að mér sé fyrirgefið þótt ég klíni þessu hér. Er einhver sem veit hvernig best er að kenna köttum hluti, öllu heldur venja þá við eitt og annað. Ég hafði hugsað mér að hafa köttinn minn innikött, hreinlega hans vegna, lífslíkur útikatta eru svo margfalt lægri, sjúkdómar tíðari, slagsmál, þjófnaðir, óprúttnir nágrannar, grimmir krakkar og fleira...

Hæ, og takk fyrir svörin varðandi litla vælukjóann minn. Mig langaði bara að segja ykkur frá því að hann er allur að koma til, orðinn vel tryggur á aðstæðunum hérna og hefur ekki heyrst píp í honum í dag. Hann er ofsalega kelinn, svo horfir til vandræða, hann vill bara vera hjá “mömmu”, kúra í fanginu og leyfir mér ekki að hunsa hann eina sekúndu, sem út af fyrir sig er bara yndislegt. Lítur allt út fyrir að ég hafi eignast mikla kelirófu. Frábært! Allavega, vildi þakka fyrir svörin. Ég...

Hæhæ, vantar smá álit. Ég var að fá mér ósköp sætan kisustrák í dag. Hann er rauðbröndóttur og bara mesta krútt sem ég hef lengi séð. En nóg um það. Nú er málið það að hann grætur bara og grætur, volar á mömmu sína og það er svo lítið sem ég get gert fyrir hann. :( Ég er ekki vön þessu, þar sem þeir 3 kettlingar sem ég hef áður tekið að mér hafa verið þöglir sem gröfin og bara sæst við nýja heimilið sitt á no time. Er þetta alveg normalt að ykkar mati? Hann er 9 og 1/2 vikna gamall og þegar...