Þetta er mjög ánægjuleg lesning, minnir mig á “ástina” í lífi mínu þegar ég var 16 ára. Gleymi þeim tíma aldrei, við héldum bæði að þetta væri samband sem yrði að eilífu. Það hefði alveg getað orðið það, þið eigið kannski eftir að vera saman forever. Það getur enginn vitað hvað gerist á morgun. Það sem á eftir að gerast er að þið þroskist, breytið til hjá ykkur, fáið ykkar eigin skoðanir og margt á eftir að breytast. Þá fyrst kemur í ljós hvort þið eigið samleið eða ekki. Ferli sem tekur...