I was walking in my head looking at my deepest thougts so dark and cold you wouldn´t belive how bad i felt misrable and alone But far away i could see this light like in a glowing star i ran forward and there she was so beautiful and sweet and turned the lights on in my head but when i touched her she started to bleed feld to the ground and dissapeard the lights went off and the dark was back I closed my eyes and whispered her name I knew i would never be the same

ég færi ykkur dal viskunnar þar sem grasið er grænt en engir bekkir til að sitja leggið við hlustir er þögnin ekki falleg farið þó varlega því sporin í sandinum koma upp um ykkur ekki vera hrædd við gamla manninn með luktina hann er alltaf svo undarlegur ekki vera feimin við að spyrja hann kann öll svör sannleikans ég færi ykkur dal viskunnar þar sem trúðar hoppa um horfið í kringum ykkur það mun koma ykkur á óvart þegar rökkva tekur þá kemur eðlan úr fjallinu en ekkert að óttast hún gerir...

Bjó guð til manninn eða bjó maðurinn til guð. Maðurinn er ófær um að sætta sig við takmörk sín endanleiki tilverunnar setur setur valdi viljans skorður sem verða undir vissum kringumstæðum að allsráðandi mótrökum gegn lífinu. þessar skorður sem ég er að tala um eru að sjálfsögðu tíminn allir endanleigir hlutir eiga sér stað í tíma saga mannsins og öll lífsferli. tíminn lætur viljan finna til vanmáttar og öll takmörk sem viljinn setur sér virðast tilgangslaus. Hefur maðurinn umbreytt...