threethousand feet above the ground biting your lip your arms wide open like wings your chin in the air the world is yours you're so high high high high above the ground and then you let go let go let go let go of the world you fall and you feel like a bullet cutting the air feeling the speed the adrenaline high for the last fucking time and you land with your head crunched under your body your neck broken your wings broken your heart broken nobody sees you anymore somebody steps on a piece...

dear love, i miss you so bad that my hair is falling out and my skin is peeling off, i can't think, i can't sleep, i can't eat, i can't live without you. days are a blur, a mess of quick glares, unspoken words, sharp blades and red rivers running down my arm because her words are like bullets, they sting at first then they hurt and make me bleed. but as always i pretend. because that's what i'm supposed to do. i'm supposed to be perfect. a pretender. a poser. … fingernails were ment to be...

blóðugur slímugur aðskotahlutur kemur þú í heiminn og einsog yfirþyrmandi drungi tilverunnar sé ekki nægur ertu barinn í bakið þartil þú orgar af sársauka og þú lærir að ganga tala ljúga og lifa og þú lærir að treysta mömmu og þú lærir að vantreysta mömmu og þú lærir að ekkert skal elska og að engir kossar fá læknað sárin sem sjást ekki að utan rétt skriðinn útúr skólanum ennþá hlandvotur á bakvið eyrun úrvinda af þreytu uppgefinn á heiminum þreyttur á að anda lífsleiðinn í hámarki...

Einusinni átti ég vini. Þeir voru bræður og hétu Ísmael Sören og Elías Jörgen. Og svo einn í viðbót sem hét Christian Ægir. En ég… ég heiti bara Úlfur. Ekkert meira. Nema náttúrulega Aðalsteinsson. Annars bara Úlfur. Hver dagur byrjar eins. Maður vaknar. Skyndilega slokknar á draumavélinni, þú opnar augun, og fyrr en varir ertu búinn að stimpla þig inní hversdagsgráma veraldarinnar. Vaknaður. Tilbúinn. Skapaður tilað stjórna heiminum. En stundum missir maður tökin. Það getur verið erfitt að...

Ég get ekkert skrifað af viti lengur. Fingurnir hripa aðeins tilviljanakenndar hugsanir niður og vita ekki einusinni hvað þeir raunverulega meina með orðunum. Ef orð hafa þá einhverja raunvervulega merkingu yfirleitt. Ég kann ekki lengur að tjá mig. En, ég meina, svona er lífið; skítur gerist. Og sumir… já, sumir fara ánþessað kveðja. Ánþessað skilja eftir minningu um kveðjustund. Einmitt þannig var það. Ég man ekki einusinni hvenær við hittumst seinast. Ég man bara eftir að hafa verið...

ég er hrúgald og ég hnipra mig saman undir rigningarhimni hárið óhreinar lufsur sem leka ofaní tárvot augun grátbólgin opin sár mín blæða ekki því rigningin skolar blóðinu burt og hún deyfir en kuldinn nístir og ennþá skelf ég svöng köld & sár og veit að svona líður mér best

secret shame silent screams fallen tears broken dreams deeper cuts distinct pain sorer wounds swollen veins slight relief sickening force urge for blood urge for sores cut yourself stick yourself burn yourself hurt yourself

hiti raki og rauður himinn hinstu geislarnir í hafinu drukkna hann og hún raða í sig: ravioli tortellini og hvítlauksbrauði böðuðu í ólífuolíu maka á sig: sólarvörn og hvort öðru sólþurrkaðir tómatar og sólbrenndir prímatar saman við sólarlag

með fannferginu fullkomnar hann fyrir okkur jólin og með áttagata ósonlagi og óþolandi frosti bræðir hann hjörtu rjóð í vöngum brosum við því framaní snjókarlana (liturinn á jólunum skiptir jafnmiklu máli og gjafirnar) og hátt á bláa himinum situr hann nötrandi af hlátri gamli skröggurinn með snjóblindu í augunum og augu úr gleri og með grýlukerti á tánum

vertu guð faðir móðir mín í meistara drottins nafni ávallt berji mig höndin þín og kyrkji mig svo ég kafni vertu undir og yfirum með eigingjarnri blessun þinni dansi guðs djöflar í eilífum dansi yfir sænginni minni leiddu mína litlu hendi ljúfi jesú þér ég sendi blóð frá mínu brjósti sjáðu bláedrú og allsgáðu… faðir vor þú sem hátt á himni situr gerðu eitthvað…

mannkynið svo uppfullt af græðgi að í hjörtum þess er ekki pláss fyrir jesúbarnið enda eru jólin aðeins fyrir þennan löngu dauða krakkagemling sem lét krossfesta sig og drakk svo edik þvílíkur asni — milljónkrónamennirnir fitna og landeigendum í táradal fjölgar ört og milljónkrónamennirnir drepa bændurna í táradal og bændurnir í táradal drepa tímann sekúndu fyrir sekúndu því litlu fiskarnir éta smáu fiskana og þeir allra stærstu fitna & fitna stöðugt og að eilfíu (amen) — ,,sameinaðir...

í einfeldni æsku sinnar hann árni hló og æpandi af gleði hann lék sér alveg þartil alltíeinu pabbi hans dó eitt ágústkvöld að hausti til - skildist mér þá kallaði á hann mamma hans myrk í lund með móðu inná gleraugunum sínum og færði honum fréttirnar af þeim heimska hund sem hjó til föður árna niðrí bænum ,,…heyrðu elskan” sagðún ,,eigðu við mig orð… …elskan mín ég hef svoltið að segja… í bænum hefur framið fáráðlingur morð og faðir þinn er rétt við það að deyja...

þú hverfur smátt og smátt svo enginn sjái enginn má vita seinustu sporin brennimerkt í snjóinn undan fótum þér eitt andartak í algjörri þögn til minningar um fölnað bros móttökunefndin tekur á móti þér glottandi böðuð vítislogum nú hvílir þú í friði með horn og hala ósjáandi farðu til helvítis pungurinn þinn

fann hérna á síðunni annað ljóð um gísla kallinn súrs og fannst ég ekki geta verið minni manneskja… og ákvað að gerast loksins virkur notandi! júhú!!! fjöldi hinna föllnu framar vonum til heljar fóru héðan hugrakkir menn situr eftir særður og sárkvalinn hópur félaga og fóstra sem fær engu breytt hermaður hugar að hefna frænda er þó nú þegar þrútinn um augu sálin í sárum samviskan lítil drjúg virðist dróttin sem drepur á móti væri ei vitlaust véstein að elska og eigi alheimskt að elska þorkel...