Trú mín er von mín og von mín er trú mín, án vonar þá hef ég ekki trú á neitt, án trúar þá vona ég ekki. Einfaldleikinn er oftast bestur og án þess að flækja málið neitt frekar þá trúi ég því sem ég vil trúa og það sem ég vill trúa á hlítur að tengjast vonum mínum og væntingum um lífið. En hver er mín trú? Hvað er það í lífinu sem ég trúi innst inni á? Trúi eg aðeins því sem ég vill trúa eða er ég raunsær? Þetta eru spurningar sem ég sé mig knúinn til að svara þegar ég svara sjálfum mér...

Klukkan á vekjaraklukkunni sem liggur á náttborðinu mínu sem er við hliðina á rúminu sýnir 02:41 en klukkan á tölvunni sýnir hins vegar 02:27. Munurinn á klukkunum er 14 mínútur og er það annsi mikil skekkja, ég fer milliveginn og er klukkan samkvæmt því 02:34, fimmtudagur á morgun. Í græjunum hljómar annsi sérstök plata, platan er með hljómsveitinni Godspeed og eins og svo margir vita er þetta stórfengleg hljómsveit, andrúmsloftið er þrungið einhverskonar spennu. Hér er ekki neinn, ja nema...

AAAA! Ég er gjörsamlega að klikkast á þessu bulli, þetta er geðveiki, hvað er í gangi? Ég sit hér alla daga og hlusta á sömu helvítis þvæluna, skrifa niður eitthvað djöfulsins rusl á blað og tel mig vera að gera eitthvað uppbyggjandi. Ég er að undirbúa framtíð mína fyrir komandi ár ,,maður þarf menntun til að lifa almennilegu lífi í nútímasamfélagi”. Menntun er máttur! bla bla bla, þvílík og önnur eins endemis þvæla, þetta er leiðinleg klisja sem ég hlusta ekki lengur á. Reyndar eru öll þau...