Broke once more this heart of glass What seemed like gold was tainted brass You lived in dreams and died in life With silent screams, my ailing wife

Vertu sæl vinan þú veist ég þig vildi en sannleikann samt þó að lokum ég skildi Að allt var um seinan þann dag er við skildum því þá endirinn hófst þó að annað við vildum Ef ég elska þig enn þó að allt sé í sárum erum deyjandi menn sem að deyja með tárum En hve ljúft er það líf þar sem enginn þig dáir fullt af tómleik og tíð þar sem myrkrið þig þráir Hver er ég hún mig spyr sem að átti mig allan ef hún spurt hefði fyrr hefði bjargað mér bjallan? Eru ólgan og óttinn orðin það sem ég segi eða...

Words so soft and sadly spoken among the tears a heart is broken to see the truth behind the lie the part of you that lives must die On tender troubled tired mornings before the cold and darkened dawnings the heart tries hard to heal your pain it twists and turns but tries in vain Within these walls of shattered steel we wallow in how well we feel when all that's left is left behind we leave in peace with piece of mind I wonder will they ever know the fires that within you grow that feed...

Lyktin af þér á þvölum fingrum Minnir mig á er við æxluðumst fyrst Er lostinn varð kveikjan að löngum nóttum Og sál þína var sem að hefði ég kysst Þegar ég reika um nætur og morgna Hugsa ég um hvar þú hallar þér nú Uns brunnurinn tæmist og tárin þorna Að endingu sofna ég allur í hnút Bundinn í klafa af einskærum vilja Er þetta vonleysi allt út af þér Sárt þó það sé þá við hljótum að skilja En sársaukinn sker gegnum sálina í mér Ef þú mig elskar þá átt þú mitt hjarta Uppfullt af ástríðu allt...

The fire is out the embers are cold night has fallen the tales have been told the wounds have been opened the words have been said the lies are delivered the laughter is dead Ég skrifaði þetta þegar mér leið eins og ég hefði verið stunginn í bakið af vinum, og það var engin leið til að bæta fyrir það aftur…