Í dag átti ég afmæli og var 40 ára og um morguninn þegar ég kom inn í elhús sagði engin neitt, konan hélt bara áfram að hafa morgunverð fyrir krakkana og krakkarnir héldu bara áfram að nöldra í mömmu. Ekki batnaði það heldur þegar ég kom í vinnuna, vinnufélagarnir minntust ekkert á afmælið mitt og þá var ég orðinn svo fúll að ég ákvað ég bara ekkert að minnast á það, ég strunsaði bara inn á skrifstofu og lét mér leiðast. Þá kom ritarinn inn og hún var firsta mannekjsn til að segja loksins...