Það hafa allir kúkað á sig, endrum og sinnum tímabundið, og tala síðan mikið um ekki neitt, mis lengi,og sungið bölvaða sálma með viðhengi patríarka í gegnum tíðina fjálglega,ha ha hugsandi hlutir vaða um í kolli nema,skóla.

Í draumi sérhvers manns er fall hans falið. Þú ferðast gegnum dimman kynjaskóg af blekkingum,sem brjóst þitt hefur alið á bak við veruleikans köldu ró. Þinn draumur býr þeim mikla mætti yfir að mynda sjálfstætt líf,sem ógnar þér. Hann vex á milli þín og þess,sem lifir, og þó er engum ljóst,hvað milli ber. Gegn þinni líkamsorku og andans mætti og öndvert þinni skoðun,reynslu og trú, í dimmri þögn,með dularfullum hætti rís draumsins bákn og jafnframt minnkar þú. Og sjá,þú fellur fyrir draumi...