Það hafa allir kúkað á sig, endrum og sinnum tímabundið, og tala síðan mikið um ekki neitt, mis lengi,og sungið bölvaða sálma með viðhengi patríarka í gegnum tíðina fjálglega,ha ha hugsandi hlutir vaða um í kolli nema,skóla.

Í draumi sérhvers manns er fall hans falið. Þú ferðast gegnum dimman kynjaskóg af blekkingum,sem brjóst þitt hefur alið á bak við veruleikans köldu ró. Þinn draumur býr þeim mikla mætti yfir að mynda sjálfstætt líf,sem ógnar þér. Hann vex á milli þín og þess,sem lifir, og þó er engum ljóst,hvað milli ber. Gegn þinni líkamsorku og andans mætti og öndvert þinni skoðun,reynslu og trú, í dimmri þögn,með dularfullum hætti rís draumsins bákn og jafnframt minnkar þú. Og sjá,þú fellur fyrir draumi...

Er rétthentur hitti örvhentan mannsins son af röngu kyni reis upp við rjáfur spenna og hvárirtveggju lifðu og þeir er tórðu lengi sungu ávalt sama lagið með von um tryggan sess á priki kráku.