Þungir straumar streyma niður ánna, vindurinn fýkur í norður og ég með. ég fæ engu ráðið allir toga í mig ég er að rifna, rifna úr ósjálfstæði. Hver getur bjargað mér, hver hefur svörin sem ég leita af? Er það ég eða ert það þú? kannski veit það enginn. En ég held áfram að fjúka með staumharðri ánni. Skyndilega!!! staumurinn skiptir um átt. eða var það ég? Hann er suður, ég er norður. Ég berst á móti. ég finn að áin er að ná mér aftur. Ég gefst ekki upp, ég vil ekki enda þarna. Ég vil fara...

hæhæ..´.þetta ljóð samdi ég um ömmu mína þegar ég var lítil..ég var rúmlega 8 ára. Mig langar bara aðeins að heyra viðbrögðin. Fyrsta ljóðið sem ég skrifaði :) AMMA MÍN Einu sinn ég ömmu átti, hún var mér voða góð. Margar sögur hún sagði mér, því hún var svo voða fróð Amma mín var öldruð og átti voða bágt. Þess vegna var betra að hafa ekki hátt. Eina nótt var hringt í mig og sagt að hún væri látin. Auðvitað var það sorglegt þá, því ég hélt alveg inn í mér grátinn. Eina huggun mín er sú að á...