Febrúar og mars voru nokkuð líflegir í umræðu um greinina „Skátastarf – væntingar og langþreyta“ og margt athyglisvert kom upp á yfirborðið. Það sem greip mig helst var umræða foringja um að þeir væru of ungir til þess að hafa þá lífsreynslu sem þarf til að hafa full tök á foringjahlutverkinu. Slík áttun og afstaða finnst mér lýsa ákveðnum persónuþroska en eftir stendur að skátum finnst að þeim hafi verið ýtt í foringjastöðuna of ungum og hafi þess vegna ekki fengið tækifæri til þess að...