Milli þils og moldarveggja man ég eftir þeim, ljótu rottunum með löngu skottunum og stóru tönnunum sem storka mönnunum, sem ýla og tísta og tönnum gnísta og naga og naga nætur og daga. Fjöldi manna felur sig á bak við tjöldin. Þeir narta í orðstír nágrannanna, niðra þeim sem hafa völdin, eiga holu í hlýjum bæjum, hlera og standa á gægjum, grafa undan stoðum sterkum, stoltir af sínum myrkraverkum. Allar nætur, alla daga er eðli þeirra og saga að líkjast rottunum með löngu skottunum og naga, naga.