Ég dáði hana. Ég dýrkaði hana. en núna hún er horfin úr hjarta mínu, já horfin hún skildi eftir sig sár, sem seint mun gróa. og þetta get ég ekki fyrirgefið, sama hvað hún byður. sama hvað hún gerir, þessi fyrirgefning er ekki til. það var vont, já það ekki skánar. ég hugsa um þetta hvern einasta dag. þetta er slæm minning sem ég helst vill gleyma, en alls ekki geyma. Já þessi minning er föst í mér og ég vill helst gleyma þessu en þetta sýnir að sumu gleymir maður bara aldrei:(