Það var fallegur sumardagur og Natan og Freyr voru á leiðinni á kaffihús til að hitta vini sína. ,,Natan og Rebekka sitja upp í tré, k.y.s.s.a.s.t.” sönglaði Freyr í þeim tilgangi að pirra Natan. Það tókst. ,,Geturðu aldrei haldið kjafti?” hreytti Natan út úr sér. ,,Nei, það væri tímasóun,” svaraði Freyr snúðugur. ,,Þú ert tímasóun!” gantaðist Natan. Þeir opnuðu hurðina á kaffihúsinu og skimuðu í kringum sig eftir vinum sínum. Þeir sáu hvar þeir sátu og hlömmuðu sér niður hjá þeim. Þarna...

Lítið á þetta sem fyrirlestur eða “rant” en öllu fremur lítið á þetta sem hvatningu til að brjótast undan afbökun samfélagsins. Af hverju skrifa ég þetta? Því að ég er orðin þreytt á því að horfa bara á allt en gera ekkert í því, eins og Tómas sagði: ,,meðan hjá þú sast þá er heimsins böl einnig þér að kenna“, eða eitthvað í áttina að því. En ég er ekki að ræða um hvernig hann orðaði það heldur hvað hann meinti, hvað er vandamálið og hvað VIÐ getum gert áður en samfélagin fer endanlega til...

My life seems so dull sometimes so incomplete. I get so lonely sometimes, I long for you my sweet. I just can't figure you out, what is it that you want? I wish I could be the one to give it to you… The things you say imply you don't but the things you do say that you do. What am I supposed to read out of it? Is there a secret message hidden in there, or is it just my imagination hoping there is? I feel like I'm worth nothing in your eyes, just another fuck. You act like your looking for...