Annað ljóð eftir mig. Persónulega finnst mér það ekki eins gott og Ljóð um söknuð, en hver dæmir fyrir sig. Döggin glitraði í fyrsta geisla sólar að morgni hins fyrsta dags. Hins fyrsta dags hinnar fyrstu ástar, heimurinn nýr og framandi, hlýr og kunnuglegur, lifandi eins og lítið barn sem stekkur út og hverfur inn í sumarið. Takk fyrir mig :-)