There's a lot of anger inside of me to heal Run before I'll be chasing your only meal I've never ever been normal or okay This is just my own way to try to survive Always waiting for tomorrow to bring a difference to my life Digging down into my sorrow There are loads of things to hide It's hard to feel there's no one there But only the bathroom makes me dare I don't know what my world has become I'm living now, but I won't tomorrow Comment, and make me better!

Ég á Cavalier King Charles Spaniel sem er að verða eins árs í júlí. Ég átti Weimaraner í all mörg ár hér áður fyrr. Ég fékk Cavalierinn þegar hann var tveggja mánaða gamall. Alveg síðan þá hef ég verið að reyna að kenna honum svona basic hluti, eins og að sitja, liggja og vera á mottuni þegar hann kemur inn. Hingað til er hann bara búinn að læra að sita. Hann veit alveg að hann á að vera á mottunni þegar hann kemur inn. Ég hef sagt honum það 5-10 sinnum á dag í ca 9 mánuði. En þrátt fyrir...

Ég þarf aðeins að tjá mig um eina settningu. Mér finnst persónulega doldið mikið til í þessari settningu, ‘Ef þú óttast dauðann kanntu ekki að lifa lífinu’. Finnst ykkur það ekki líka? Maður kann ekkert að lifa lífinu ef maður óttast dauðann, eða hvað? Jú, maður kann alveg að lifa lífinu, en ekki rétt… ef þú ert alltaf að hræðast dauðann þá ertu svo svakalega hrædd(ur) að þú kannnt í raun og veru ekki að lifa lífinu skemmtilega…. eða það finnst mér. Það er doldið erfitt að útskýra þetta,...

Systkinin ”Hvar er mamma?” Spyr litli drengurinn. Systir drengsins svarar: ”Hún er farin upp til himna” ”Hvenær kemur hún aftur?” Eftir stutta útskýringu lítur drengurinn upp til himna, Lítur svo niður með sormæddan svip. Systir drengsins tekur hann í faðm sér. Allt er hljótt. Tárin falla af kinnum þeirra… P.s.Það væri frábært að fá álit ykkar :P

Þetta ljóð hér fyrir neðan samdi ég um dóttir hennar Maríu, systir minnar… Mér þætt rosalega vænt um ef þið mindið segja skoðanir ykkar :) Kolbrún Kemala ! Er þú fæddist ég opnaði augun Ég sá þig degi sienna Þetta varst Þú En sú fegurð En sú dásemd Hvílígt gull sem ég sá Pínulítill engill með kolsvart hárið En ég sá ekki augun… Svo kom að því Að þú opnaðir augun Ég starði Allt var hljótt Ég sá þau augu Þau fallegu augu Dökkblá og falleg Hrein og sæt Alveg tær Dagarnir liðu Og enn varst þú...