Þar sem ákafur skortur hefur verið á greinum ákvað ég að skella hérna inn stuttri lýsingu af hefð sem hefur skapast á Ísafirði um áramót. Því miður eru sum smáatriði óljós en heildarmyndin kemur engu að síður vel fram. Sú hefð hefur skapast á Ísafirði að hópur eldri skáta og foringja ganga upp í fjall með kyndla og tendra í ártali sem segir hvaða ár var að líða og hvaða ár tekur við. Hefur þetta ártal hlotið hylli almennings en öllum þeim sem geta séð það finnst það ómissandi partur af...

Vöskustu skátarnir mættu klukkan 7 á þriðjudagsmorgun við skátaheimilið en restin mætti klukkan 20 mín yfir. Farið var af stað frá skátaheimilinu um klukkan 8, allir voru í góðu skapi og mikið var sungið á leiðinni. Stoppað var í Brú og allir fengu sér sveittan hambó, sem var mjög góður. Þegar fararstjórinn áleit að aðeins væru eftir um tíu mínútur að Úlfljótsvatni var tveimur þaulvönum skátaforingjum falið að ganga afganginn af leiðinni ásamt einu bílveiku barni, enda svo stutt eftir að það...

Margir telja skátana vera að lognast útaf og þykir það mikill miður, en hvað er gert í því? Ekki hef ég séð mikið af baráttuefni frá BÍS um að ganga í skátana eða koma þeim aftur í þann virðingarsess sem þeir áður höfðu. Ábyrgðin hvílir á okkur að reyna að sýna fólki hvað býr í skátum, að við séum annað og meira en einhver skríll sem hjálpar gömlum konum yfir götur og syngur söngva, að sjálfsögðu ber okkur að hjálpa gömlu konunum og við sönginn finnum við okkar innri mann en það er svo ótal...