Er það virklega rétt að það kosti SMS-pening að kjósa í þesssari uppákomu Fréttablaðsins og Eddu? Ef þetta er satt, þá er gróft að reyna að hagnast á saklusum krökkum með þessum hætti :-(

Eitt af einkennum alvöru meistaraverka er að þau standast tímans tönn. Þau innihalda eiginleika sem gera það verkum að hægt er að njóta þeirra aftur og aftur. Þú verður ekki þreyttur á þeim, þau koma þér á óvart í margbreytileika sínum eða einfeldni. Eins og verk Michaelangelo eða Picasso Sama verður ekki sagt um megnið af Jólabókaruslinu, sem reynt er að pretta inná íslenska neytendur með öllum brögðum. Enda skjótefnginn miljónagróði. Dæmið gengur bara út á að ljúga alla fulla á sem...

Það er útgefið allt of mikið af bókum á Íslandi. Það vita allir. En gróðinn í jólabókabransanum er slíkur að það borgar sig að hella hvaða rusli sem er í neytendur og sleikja upp væntanlega kaupendur með frösum á borð við “Þessi bók á að vera til á hverju menningarheimili.” Allir íslenskir rithöfundar, góðir og slæmir, vita að það er til hafsjór af lélegum íslenskum bókum. Og þá tek ég ekki með auglýsingapjésa á borð við æviminningar Þráins Bertelssonar og Sverris Hermanssonar, þar sem...

Þetta eru ekki merkilegar bækur, sem verið er pranga inná fólk í Jólabókaruglinu. Svokallaðir gagnrýnendur eru nánast þjónustufulltrúar bókaútgefenda, og gætu allt eins heitið sölufólk. Af hverju lofa þeir allt í hástert? Að líf Lindu Pé hafi verið samfellt kokteilpartí eða að Rut Reginalds hafi lent í persónukrísu snertir mig auðvitað djúpt. Svo ekki sé talað um þegar kynhvötin kviknaði hjá Þráin Bertelssyni. Varð til þess að við á heimilinu endurskoðuðum öll líf okkar og þau gildi sem við...

Þessa dagana hellist yfir okkur auglýsingaáróður bókaforlaganna, þar sem í hönd fer upphitun fyrir vitleysu ársins, jólabókavertíðina. Allt eru þetta “…tímamótaverk, sem lesendur hafa beðið eftir með óþreyju” og þar fram eftir götunum. Svo taka fjölmiðlar gjarnan undir bullið, enda miklir peningar í spilinu. Þeir fjölmiðlar sem leyfa sér hlutlausan dóm á einhverja bókina, fá einfaldlega engar auglýsingar. Svo einfalt er það. Hins vegar er græðgi forlagana orðin slík að þau leyfa sér að...

Íslenskir bókagagnrýnendur eru þeir einu sem í raun eru löngu búnir að ákveða hvernig bók er áður en þeir lesa hana. Engu að síður segjast þeir vaka alltaf alla nóttina til að klára hana og skrifa svo einhverjar greinar á “vá-mar” trippi í Moggann eða Fréttablaðið. Þeir á Fréttablaðinu kunna sér ekkert hóf í þessu, þeir verða einfaldlega að oflofa allt Jólabókaruslið, sérstaklega það sem kemur frá Mál og Menningu og JPV-útgáfunni. Forlögin eru fljót að senda pakka með öllum bókunum til...

Eitt er nú græðgin í Jólabókaruglinu. Allir græða 100% ef bók er ,,bara“ seld fyrir 2.000 krónur, en það er auðvitað ekki nóg eins og þeir segja í Kaupþingi. Betra að byrja í 4-5000, og svo lækka ef svínin (les neytendur) byrja að kvarta. Þegar bókaútgefendum er bent á að það kosti bara 300 kall að prenta bók, byrja þeir að grenja um yfirbyggingu og auglýsingakostnað. En neytendur hafa ekki beðið bókaútgáfur landsins um tveggja mánaða heilaþvott í formi beinna og óbeinna auglýsinga. Eða...

Ekkert handrit nógu gott. skv. dómnefnd. Þeir 10 eða 20 aðilar sem eyddu tíma í handritsskrif gera ekki slík mistök aftur. Næsta vor sendir enginn handrit þarna inn gæti ég ímyndað mér. Heldur ekki hægt að ætlast til að fólk leggi niður 800-1000 tíma vinnu uppá von og óvon. Kannski reynir þetta fólk að púsha þessu endurbættu á forlögin í von um jólabók. Bendir til þess að ekki verði feitar bækur á boðstólum um jólin.

Á www.kistan.is er stuttur pistill eftir Ágúst Borgþór Sverrisson um bókaútgáfu. Skv. ÁBS er þróunin sú byggja upp einstaka höfunda, ekki ólíkt hverri annari afurð eða vörumerki, á kostnað lítt þekktra höfunda. Þetta, skv. ÁBS, ýtir ekki undir gæði eða margbreytileika íslenskra bókmennta til lengdar. Það er ekki hægt annað en að taka undir þetta. Bókaútgáfa hefur í gegnum árin notið óvenjulegrar velvildar af hálfu hins opinbera. Líkt og landbúnaðurinn njóta bókaútgefendur framleiðsluskilyrða...

Finnast ekki staðlar á lengd skáldsögu. Hvað ætli sé lágmarksfjöldi orða í skáldsögu? HH segir einhvers staðar 180 síður í stóru letri með tvöföldu línubili. Hvað ætli það séu mörg orð, tmar?

Jæja, kíkti á þetta hjá vini mínum. Mest bara spjall og chat. Fáir nenna að skrifa gagnrýni þarna. Það getur hver sem er farið inn þarna.