Einu sinni þegar ég var lítill þá var ég nú oftast bara að chilla í vöggunni minni að dunda mér. En stundum þá komu mamma og pabbi að mér þar sem ég sá einhvern mann sem stóð í svörtum frakka og horfi á mig með svona starandi augum. Og ég stóð oftast upp í vöggunni og benti út í loftiðóg sagði manninn manninn, mamma og pabbi voru oft að furða sig á þessu og síðan reyndi ég að troða þeim í skylning að þessi “maður” færi í gegnum hurð á veggnum (þar sem var bara veggur) svo að þau fengu ömmu...