“Nú, svo þú ert ekki alveg á algjöru sýrutrippi Stína mín.” Sagði Kiddi Stína beygði sig niður til að líta á mig. Um leið og andlit hennar nam við rimlana breiddist yfir hana þetta rosalega glott, Líkt og hún væri að fá allar sínar óskir uppfylltar. Hennar draumur var að rætast, henni hafði tekist að sanna það fyrir manninum sínum að mýs gætu talað og það væri mér að kenna. Hún reisti sig upp í fulla hæð, sneri sér við og labbaði að Kidda. Virtist vera sem hún væri í sigurvímu. Hún gekk í...

“Hvað ertu að gera…” byrjaði ég en náði ekki að klára. Því að samstundis sló hann mig aftur. Og allt í einu fann ég fyrir mér liggjandi á hörðu borðinu, og sá þessi gríðar stóru augu lúta yfir mér. Líkt og spegil, sá ég sjálfan mig liggja þarna niðri. Svo kom fingur og potaði í mig. Líkt og ég væri dúkka sem segði “Mamma” í hvert skipti sem potað væri í hana. Aftur var potað og fann ég núna fyrir sársaukanum sem fylgdi þessu. Líkt og ég hefði legið í dái í mörg ár og væri fyrst að átta mig á...

Lestin vaggaði á sporunum í léttri golunni, mig var farið að svima af hita. Ég hugsaði bara um það hversu þægilegt það yrði að teygja úr litlu löppunum. Ég held að sú hugsun hafi rekið mig fram úr, til að opna töskuna. Það tók mig smá tíma að bifast við rennilásinn, þótt mér hafi þótt það miklu auðveldara að opna hana utan frá. Voðalega fannst mér þetta góð tilfinning að geta teygt úr fótunum, eftir vagg og velt í þrjá tíma. Út fór ég þótt að ég hafi áttað mig á þeirri hættu að fara ekki...

“Allir um borð.” Heyrðist kallað utan úr salnum. Áður en langt um leið voru lætin farin að stíga upp úr öllu valdi. Fólk að ryðjast fram til að geta náð í sætin sín. Reynandi að missa ekki af lestinni. Skarkalinn endurkastaðist í hinu litla herbergi sem ég sef vanalega í. Ég heiti Skúli í höfuðið á föður mínum heitnum. Hann var okkur mjög kær. Þar sem við sitjum hér tvö saman, móðir mín og ég, fer hugur minn að reika til eldri tíma þar sem hoppað og skoppast var um engin blá. Köttum var...