Hann Steingrímur var einfari. Hann átti heima í litlu timburhísi , og við hlið þess , ekki svo órarlangt í burtu var kirkja. Hann átti til að sækja svoldið í hana. Hann var frekar trúaður maður , en það var samt ekki ástæðan fyrir heimsóknunum stöðugu í kirkjuna. Hann var píanóleikari og átti gott piano , en samt var flígillin í kirkjunni talvert betri kostur. Eiginkona hanns hét Heiða , en þá voru frásklinn og konana dauð. Hann átti tvo sinni ,en þeir tíndust. Það var það sem gerði...

Halló krakkar Ég ætla einmitt að tala um skólann eins og þið bjuggust kannski við. Ég er á móti skólanum eins og hann er , samt ekki þannig að mig langi ekki að læra mér finsnt hann bara ílla skipulagður eithvað. Ég er í grunnskóla í þeim síðasta bekk. Ég vakna yfirleitt um svona hálfátta , viti mínu fjær. Geng um hús og borða með augun pírð stútfull af stírum. Ég er með það hæggangandi heilastafsemi að ég klúðra hlutum eins og að ná í korfleksskál. Og rugla öllum hlutum saman set á vitlausa...

Manngerðir. Manngerðir eru skrýtið fyrirbæri sem ég hannaði , öllum sem ég hef nennt að útskýra þetta fyrir kalla mig vitleyising en ég ætla samt að halda áfram að bulla um þetta. Oft þegar maður sér einhvern þá hugsar maður hmmm eitthvað hef ég nú séð áður líkt þessum í einhverjum öðrum manni . Kannski er manni ekki mjög líkur en hefur svona svipaðan karakter í sér . Þetta kalla ég það að vera sama manngerð. Sem sagt að vera með sömu tegund af sál . Svona eins og Toyota sálin . En með...

Þegar okkur dreimir er það stundum steipa af því sem við hugsuðum deginum áður , stundum eithvað sem við hugsuðum alldrei áður (kannski erum við að hugsa í svefni ). En hvað er það þá með þegar okkur dreimir eithvað framm í tíman. Marga hefur dreimt svoleiðis ég þekki eina konu sem dreimir alltaf framm í næsta dag semsagt þegar hún vaknar veit hún nokurnveginn allt merkilegt sem mun ské þann dag. Ef draumar eru bara hugsun hvernig geta hugsanir okkar séð í frammtíð okkar. Kannski notum við...

Við stóðum hér inni í stórum kirkjugarð að sirgja leggstein ömmu okkar við systkinin Steini og Sevídía. Nílega höfðu við keipt hvítar siljur til að skreita leiðið. Rigninginn var þeim heldur ekki að skapi en hressdumst þau bæði við þegar lítill þráðspatti skrieð upp úr mold sinni. Frekar stór miðað við orm , hann var greinilega allveg að drukkna og flýtti sér upp á yfir borðið og setti sig við hlið siljanna. Þau horfðu bæði yfirbugandi undrandi á þennann atburð. Pjattinn brosti strákslega...

Núna er hún Sevídía niðurdregin. Hún er niðurdreginn eftir andlát föður sins. Hún talar ekkert og borðar lítið að því hún er óhamingjusöm, en ég veit ekkert af því. Þess vegan labba ég inn til hennar og býð góðan daginn. Hún svarar ekki í sama augnarbliki kemur skúringarkonan og segir mér að prinsessann hafi mist föður sinn í gærmorgun og eigi hafi hún talað síðan . Ég segi Óóó og bíð hana svo að yfir gefa svæðið. Ég labba að rúmmi Sevídíu og spyr “hvernig líður þér” eins og ég baust við...