Þegar ég var á ferðalagi í Austurlöndum fjær álpaðist ég upp á snævi þakið fjall þar sem ég hitti fyrir gamlan og vitran asískan munk. Hann tók mig að sér og kenndi mér að virkja Ki orkuna. Næstu 20 árin fóru í að hugleiða nakinn í snjónum. Þegar ég loks opnaði augun á ný og stóð upp….fann ég að ég kunni dauðahöggið.
Akebono minnir mig alltaf á feita strákinn í bekknum sem var laminn af því hann var feitur og gat ekkert í því gert. Það er vandræðalegt að horfa á hann laminn trekk í trekk af þrisvar sinnum léttari mönnum.
Ég get sagt þér hvað myndi gerast. Þú myndir fljótlega finna knýjandi innri þörf fyrir að klappa lófanum ótt og títt annaðhvort í Gunna eða í gólfið. Þetta virðist af einhverjum orsökum fylgja þeim sem Gunni glímir við.
Ingþór er fáránlega góður að glíma. Málið er bara að Gunni er fáránlega góður líka. Það var mjög gaman að horfa á glímurnar þeirra. Þeir glímdu tvisvar á mótinu og Gunni hafði þetta í bæði skiptin.
Matt Hughes gerði ekki einn einasta hlut í öllum bardaganum sem glti talist einhvers virði. Ekki eitt högg sem hitti, ekki eitt spark, ekki eitt gott takedown attempt. Hann leit ekki út eins og meistari að velja titil heldur eins og smákrakki sem skuldar Annþóri Karssyni pening. Djöfull var gaman að sjá hughes tapa.
Það sem mér fannst fyndnast við þennan Ninja gaur var þegar hann gerði þetta dauðahögg sitt í bringuna á dúkkunni. Það eina sem hann gerði var að hammerfista kyrrstæðan skrokk af alefli og höggið mældist síðan það þungt að tæknilega hefði það getað valdið hjartatruflunum. Þetta er ekkert sérlega dularfullt eða spes. Nánast hvaða fullorðni karlmaður sem er gæti sett einhvern í mögulegt hjartastopp með því að berja bara af alefli beint í hjartastað. Hjartað getur koxað ef rifin klessast fast á...
Það þorir bara enginn í okkur. Ég held það hafi eitthvað með óeðlilegt hlutfall vöðva miðað við aðra líkamsvefi að gera. Persónulega er ég svo massaður að ég er með vöðva á stöðum þar sem aðrir eru ekki einu sinni með staði.
Hnésparkið er öflugt af því allur líkaminn er notaður í það og jú…líka af því líkama fórnarlambsins er haldið á meðan. Það gerir það að verkum að hann gleypir mun stærri hluta orkunnar úr högginu en ef líkami árásarmannsins kemur fljúgandi í lausu lofti með fótinn á undan sér og ýtir fórnarlambinu undan sér.
Það er ekki hægt að bera saman tvö óskyld atvik svona og fá út úr því einhverja sönnun á því hvað virkar og hvað ekki. Taktu 100 mál og reyndu að finna mynstur og þá kannski færðu út niðurstöður sem hægt er að sjá eitthvað út úr.
Þegar ég var lítill var mér kennt að maður yrði að skiptast á að leika með dótið. Ef ég lamdi litlu systur mína af því hún var að leika með eitthvað skemmtilegt dót þá var ég skammaður. Þetta hefur augljóslega vantað í uppeldið hjá þessum annars ágætu mönnum.
Jú og gleyma ekki fölsku tönnunum í glasinu á náttborðinu þegar maður fer á djammið. Maður verður greinilega að vera reiðubúinn að narta til baka í svanga árásarmenn.
Menn virðast halda að allir aðrir en þeir sem æfa BJJ eigi vini og séu með tennur í munninum. Þannig halda þeir því fram að BJJ sé gagnlaust eða gagnlítið í slagsmálum. Í rauninni alger tímasóun heyrist mér. Við það að æfa BJJ yfirgefa allir vinir þínir þig og tennurnar hverfa á dularfullan máta. Þessvegna stendurðu verr að vígi í slagsmálum ef þú kannt BJJ heldur en ef þú kannt ekki neitt. Hver þarf að kunna triangle ef hann getur bara nagað árásarmenn í rólegheitum meðan vinirnir sparka í...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
