Ég hélt við værum vinkonur, hélt við treystum hvor annari, hélt og vonaði það. Ég treysti þér en treystir þú mér? eitt veit ég samt við erum vinkonur. Gerðu það, ekki skemma þessa vináttu, hún er mér mikilvægri en allt, hún er mér allt. Þessari vinkonu má ég ekki glata, ég vil ekki týna þér, farðu ekki frá mér, ekki hverfa frá mér til hennar. Þrátt fyrir rifrildi og svik, vantraust og leiðindi, ekki gleyma mér, gefðu mér loforð og lofaðu því að við verðum ávalt vinkonur....

Þótt lítill hann sé og algjör frekjudós, þá veit ég það eitt að honum get ég treyst, hann segir engum og þykkir vænt um mig. Geri aðrir betur.

Þegar ég var þar var lífið svo erfit, ekkert að gera og engin til að elska, allir hötuðu mig og engin til að treysta. Nú er ég hér og þá syrgja mig allir, ég vildi deyja það var það sem ég vildi, ég vildi ekki lifa, þetta var mín ákvörðun, hversvegna syrgja mig nú allir?

Þegar þú komst sagði ég já, þegar þú fórs sagði ég já, þegar ég sagði já sá ég eftir því. Ég sagði já við þér, þá var ég að seigja já við vinum þínum, þegar ég sagði já við vinum þínun þíddi það að þeir máttu vera með okkur, máttu borða hér, máttu nota mig. En ef ég segði nei, mydni það þíða einelti, stríðni og leit líf. Mamma sagði “seigðu nei”, pabbi sagði “seigðu nei”, allir sögðu mér að seigja nei. En ég sagði já.

Uuu, er ekki hægt að breita notandanafni eða hætta með notandanafn??

Þú er mín besta vinkona en þú ert líka annað, þetta annað sem þú ert er eitthvað sem læknar geta ekki fundið upp, eitthvað sem aðeins þú hefur og Guð gaf mér. Ég þakka Guði oft fyrir að senda mér þig, að velja mig til að senda þennan yndislega hlut, þig, lyf við þunglinid. Þú=Þunglindi burt.

Þótt sökinni væri ekki komið á mig þá veit ég að þetta sem kom fyrir þig það var engum öðrum að kenna nú yðrast ég gjörða minna því bið ég þig fyrirgefningar og vona þú takir henni, fyrigefðu. (samið til Maríju og Ellenar, vonandi fyrirgefiði mér, ég gat bara ekki haldi lengur)

Hversvegna fórstu? Hversvegna ertu ekki hér? Hversvegna gerði ég mér vonir? Hversvegna? Ég vildi að þú værir hér, vildi að þú hefðir ekki farið, vildi að við værum vinir, vildi það. Hversvegna treisti ég þér? Hversvegna trúði ég þér? Hversvegna varstu hér? Til þess að særa mig? Afhverju varstu til? Afhverju varstu ekki annarstaðar? Afhverju? Afhverju? Milljón spurningar komu, ég spurði margs, engu var svarað, ekki var hlustað á neitt. En aðeins eina spurningu á ég eftir, hver ertu í raun og veru?

Lífið væri ekki eins, lífið væri ekki með nein tilgang, ef ekki væri fyrir þig. Ef ekki væri fyrir þig hvar væri ég þá? Þá væri ég niðri í helvíti.

Það var sárt að sakna þín, en gott að hitta þig. Ég lifði við vonina um að þú kæmir fljótt, eldur sloknaði í hvert sinn sem ég heyrið orðið sjóslys eða menn fórust. Aldrei varst það þú, fyrr en nú, ég vildi að þú hefðir ekki verið um borð, þá værir þú hér, hjá mér, En ég held þetta líf ekki út, ekki án þín, því geri ég þetta, svo við verðum saman á ný.

Fyrir þig yfirgaf ég vini, fyrir þig breytis ég, fyrir þig gerði ég allt. En fyrir mig gerðuru ekkert. Í fyrstu hélt ég að þetta væri ást, en það var rangt. Í fyrstu hélt ég að við værum ást, en það var líka rangt. Ég gafst upp, ég fór frá þér, þá áttaðiru þig og þú komst, til að biðjast afsökunar. Ég hlustaði ekki, talaði ekki, horfði ekki á þig. Seinna kom það í fréttunum, þú varst floginn okkar heim frá, komst aldrei aftur. Nú sit ég hér ein og græt, tár mín leka á gröf þína, niður...

Stelpur geta sært, stelpur geta meitt. Stelpur rífast, baktala og svíkja. Stelpunar sem ég þekki gera kannski allt þetta en þær standa samt alltaf saman og það er það sem gera stelpur einsakar. ____________________________________ uuhh, hérna er bara eitt stutt eftir mig

Samt Þegar þú varst leið kom ég til þín, huggaði þig og treysti. Þegar þú grést kom ég til þín, fékk þig til að brosa. Þegar þú stóðst ein kom ég til þín, stóð með þér og trúði. Þegar þú varst farin stóð ég á þínu, jafnvel þótt þú værir þar ekki. Þegar ég var leið varst þú þar ekki, þegar ég stóð ein varst þú með öðrum, þegar ég grét, grét ég ein, þegar ég var farin baktalaðir þú mig. Samt fyrir gaf ég þér alltaf, samt stóð ég með þér, samt treysti ég þér, samt var ég vinkona þín. Þegar við...