Ég finn ekkert smá til með þér. Ég hef lent í álíka dæmi og þessu. Það tók mig geðveikt langan tíma að vinna úr því og komast yfir gaurinn. Reyndar þrjú ár!!! Enn trúðu mér það tókst að lokum og þegar það tókst þá fannst mér ég bara geðveikt frjáls. Og þá sá ég líka að meira enn helmingurinn af þessum tíma sem ég eyddi í að hugsa um hann var bara gamall vani ekki ást. Heldur saknaði ég þess svo að hafa EINHVERN hjá mér ekki endilega hann. Ok frammhjáhald er það ömurlegasta sem fólk getur...