Ég er búin að vera að leika mér að skrifa upp samtöl og hérna kemur eitt…. endilega segið mér hvað ykkur finnst. -Finnurðu lyktina? -Já, hvaða lykt er þetta? -Þetta er lykt af aldargamalli reiði. -Ofboðslega sterkur fnykur. Veistu hvaðan hún kemur? -Já. Líttu inn í hjarta mitt og sál mína og þá sérðu reykinn. -Kemur þessi rjúkandi reiði frá þér? -Já. -Afhverju ertu svona reið? -Ég er reið út í lífið. -Enn veistu ekki að lífið er vinur þinn. -Lífið er ekki vinur minn. Lífið er drápsvél...

Ég vill bara lýsa ánægju minni með þetta nýja áhugamál hjá Huga. Æðislegt að fá loksins eitthvað bókmenntalegseðlis :)

Hvernig væri nú að halda smásögukeppni hérna á Huga?

Er doðinn færist yfir líkama og sál slokknar öll mín gleði öll mín heitu bál Drunginn tekur völdin og ræður ríkjum þá eiturtungum og spjótum byrjar hann að sá Ég veit að þetta endar með blóði á hendi mér og feluleik með sárin sem engin annar sér Höf/Dagga

Í gullnu skini brosa þinna býr ástin. Í tærri tjörn augna þinna býr friðurinn. Í húsi sálar minnar býr kærleikurinn. Á dyr hjarta þíns knýr sál mín. Höf/Dagga.

13. febrúar 2000. Ég opna augun, rís upp, fer framm á klósett og æli. Í dag er sunnudagur, þynnkudagur hinnar íslensku æsku. Í dag hef ég viðbjóð á sjálfri mér og langar ekki til að lifa. Mánudagur tekur við af sunnudegi, mánudagur stendur fyrir nýja vinnuviku, ekkert alkahól, nýja reikninga og hverdagsleikan í öllu sínu veldi. Í dag hef ég ekki orku til að lifa svo að ég skríð skjálfandi upp í rúm og breiði upp yfir haus. Ég ætla að dreyma. Ég ætla að vera prinsessa í stórri höll. Ég verð...

Í dögun mun fara þögull og fár. Í svart tómið stara fölur og grár. Hann augunum lygnir andvarpar lágt brjóst sitt signir og segir fátt. Á enni dropar sviti hendur skjálfa títt. Í kroppnum enginn hiti þótt úti sé hlýtt. Að baki liggja gömul spor sem gleymd eru nú. Þá hafði hann dug og þor og á lífinu trú. Í vasa geymir nálar sprautu og dóp. Heilafrumum kálar með hassi og kók. Orðin er að skugga af sjálfum sér, vel földum glugga sem enginn sér. Höf/Dagga.

Ég var að vellta því fyrir mér hvar fólk sem tæki sitt eigið líf lenti eftir dauðann. Hvort að það myndi losna við öll vandamálin og vanlíðanina sem að fékk það til að fremja verknaðinn eða hvort að það þyrfti að taka á þessum málum þegar það væri komið yfir “móðuna miklu”! Þannig að það væri engin lausn í rauninn að taka sitt eigið líf því að kannski sleppur þetta fólk ekki við það sem það var að flýja heldur þyrfti að takast á við vandann bara á öðrum stað. Hvað finnst ykkur um það?

Getur einhver bent mér á góða spákonu eða karl til að fara til. Einhverja eða einhvern sem eitthvað er varið í. Hvað finnst ykkur annars um spákonur?