Varir þínar snertu varir mínar ólíkt öllum öðrum kossum. Augu þín litu í augu mín ólíkt öllum öðrum. Tunga þín snerti hörund mitt jafn mjúklega og fjöður sem fellur til jarðar. Hugur þinn blés sápukúlur með fallegustu litum í huga mér. Ég renndi tungunni yfir varir þínar Og öll mín vit öskruðu nafn þitt. Með kossum þínum stöðvaðist jörðin, stjörnublikið varð skýrara, hitin heitari og kuldinn kaldari. Gleymt hefur þú mér, en aldrei mun ég gleyma þér.

Minnningar næturinnar eru einsog bíómynd sem ég sá einhvertíman. En ég man ekki almennilega um hvað hún var. Ég renni yfir helstu kaflana á hraðspólun, en get ómögulega munað um hvað hún snérist.

Ef maður skrifar í dagbók þá er maður að segja satt, er það ekki? Ég ætla allaveg að skrifa þetta í dagbókina mín, því enginn myndi trúa mér. Ég trúi þessu varla sjálf, en þetta er það sem kom fyrir mig. Þetta var rólegur dagur og ég hafði ákveðið að eiga rólegt kvöld heima fyrir. Ég var búin að borða, fara í sturtu og var sest fyrir fram sjónvarpið. Skyndilega fer ég að taka eftir hljóði sem virtist koma að utan. Ég slekk á sjónvarpinu og geng á hljóðið. Ég lýt út um gluggan og hljóðið er...

Ég tek mér penna í hönd fyrir mér sé fjarlæg lönd Svíf milli heima og geima á þess þó að standa upp. Hugurinn ber mig milli þeirra heima og geyma sem hann hefur að geyma. Hönd mín hreyfir pennan taktfast við hugsanir mínar. Skoppandi milli tilfinninga hugsana og fleira. Mig langar þig að geyma og aldrei þér gleyma. Hugsunin sveimar á staði þar sem allt er gott þar á ég heima. Með pennan í hönd tekst mér að Flýja inn í heim þar hægt er að gleyma. Minningar um mig steyma, þó aðeins þær sem ég...