Fingurnir hreyfast hratt einsog ég sé að spila á píanó. Þegar ég ýti sem fastast á tölvutakkana í takkt við takktana sem ég blasta í mónó. Útum mínum hátalara því hinn sprakk um daginn. Djöfulsins drasl einsog er ALLTAF inni hjá mér. Því það eina sem é geri er að vera lúinn og slappa af. Gæi sem á draslmetið og var aldrei tilbúinn í slaginn. Hver nennir svosem taka til? Fokk það. Efast um að ég það nokkurntímann geti, hef annað að gera meðan ég er vakandi. Mútta vill kannski ekki sjá það! né...