Já, í fyrsta sinn sem ég varð í alvöru “fullur” þá átti ég með hinn mesta erfiðleika með að hætta að tala, og þá meina ég bara gat ekki hætt. Fannst eins og ég væri að berjast við að vera undir áhrifunum og ég gafst strax upp, gat ekki setið á stól með baki án þess að detta. Einnig það að þú bara hugsar alls ekki áður en þú talar / framkvæmir. T.d. var ég að tala við hana vinkonu mína og var ég geeeeeeðveikt flirty þrátt fyrir að hafa engar svoleiðis tilfinningar til hennar. Áfengi getur...