Ég var eitt gott kvöldið niðrí bæ að skemmta mér með vinkonum mínum (sem eru einungis vinkonur) og við fórum inn á ónefndan bar í miðbænum. Þar dönsuðum við af okkur rassgatið og það var rosalega gaman hjá okkur. Á þessum tíma var ég með stelpu og hún var líka að djamma en með vinkonum sínum á öðrum bar og við ætluðum bara að hittast niðrí bæ. En já við dönsuðum og dönsuðum og eins og þið vitið kannski þá er það venjan að það er frekar heitt á þessum skemmtistöðum þannig að ég fór af gólfinu...

Í dag þegar ég vaknaði þó komst ekkert annað fyrir í hausnum á mér nema fyrrverandi kærastan mín… what the fuck is the deal with that mar!!! ég bara gat ekki hætt að hugsa um hana… það var mér bara lífsins ómögulegt :S eru til einhverjar pillur eða eitthvað sem mar getur gert til að redda svona vitleysu? ég er kannski ekki beinnt í einhverri ástarsorg, mér var bara hugsað mikið til hennar. Kannski smá söknuður en ekki mikið annað… En svo að ég slái 2 flugur í einu höggi… þá er ég að spjalla...

ég var að horfa á fréttirnar rétt áðan og þar var frétt um ástina :D alveg merkilegt að ég hafi rekist á þetta eins sjaldan og ég horfi á fréttir… en þessi frétt hljómaði þannig að það var maður sem vann að rannsókn um hvernig fólk verður ástfangið. Hann segir að fólk sem er ástfangið hafi verið vinir til lengri tíma, og að þetta gerist ekki 1, 2 og 3!! það hefur auðvitað gerst eins og flestir vita en er mun sjaldgæfara. Þannig að ef manni langar að verða ástfanginn þá er um að gera að gefa...

Ég hef verið að spá… ég er einsamall ungur drengur og hef verið það í þó nokkurn tíma :) en hef verið með nokkrum stelpum í gegnum æfina. Núna er þessi spurning sem liggur á vörum mér… á þetta bara vera svona? Á ég alltaf eftir að byrja með stelpum og svo hætta með þeim út af hlutirnir ganga ekki upp? Er sumum bara ætlað að vera einir? Ég hreinlega get ekki svarað þessu sjálfur því þetta veltist of mikið fyrir mér. Ég veit ekki hvar vandamálið er einu sinni… hvort það sé ég eða stelpan… en...