*fliss* Þegar ég var þriggja ára og bjó í siðmenningunni [aka Reykjavík] þá var ég sofandi inni í lokuðu herbergi, sem lengst frá stofunni og mögulegt, og bróðir minn og móðir voru inn í stofu, sem lengst frá herberginu og mögulegt. Við vorum semsagt öll með lokaðar hurðir. Allt í einu heyra þau eitthvað hljóð og halda að ég sé að gráta, en kemur ekki í ljós að ég sit steinsofandi í rúminu mínu svoleiðis öööskrandii úr hlátri. Gaman að sofandi fólki.
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
