Hahaha.. ég skil þig rosalega vel. En darling.. þetta á bara eftir að versna og versna. Eina lyfið við þessu, þ.e. ónæmi fyrir heimsku annars fólks, er að finna eitthvað skondið við það og hlæja að því, því þú ert sú eina sem þjáist ef þú lætur þetta fara í taugarnar á þér. Ég er að vinna með einum sem er bara one of a kind: Venjulega þegar mar fær kúnna sem virðast aldrei ætla að hætta að tala, spyrja spurninga og fara, þá reynir mar að losna frá þeim á lúmskan hátt, sérstaklega ef aðrir...