Þetta fyrsta kvöld fórum við Palli og töluðum við strákana tvo sem uppgötvuðu líkið. Fyrst fórum við heim til Páls Jónssonar, fjórtán ára. Pabbi hans hringdi fyrstur og talaði við Pétur. Jón og Snædís, foreldrar, mættu okkur í dyrunum. “Komið inn, setjist niður, Palli er hérna, hann kemur eftir smá stund.” “Ég heiti Björgúlfur og þetta er Páll, líka kallaður Palli.” Palli kinkaði kolli, reyndi að létta andrúmsloftið. Palli yngri kom inn. Þetta var laglegur unglingur, meðalhæð, dökkhærður og...

Þegar maður leitar, þá finnur maður. Sjáðu til dæmis mig, þegar ég leit í spegil í gær þá sá ég einhvern hálfvita en svo þegar ég kíkti betur bakvið jaxlana þá sá ég mig. Ég var þarna, hérna, ég finn það með tungunni, ég er … ég er … Er tungan á mér orðin einhvers konar eilíen beiíng sem hefur sjálfstætt líf og segir heilanum á mér hvað hann á að gera, höndunum hvar þær eiga að skera? Lárviðarlauf og sveskjur, steikt hægt á pönnu, en samt seigt enda ekkert unglamb. Þetta er fyndið, hér er ég...

“Hann var tekinn í sundur,” sagði Katrín. “Eins og biluð vél. Í brotajárn” “Vitum við hver hann var?” Pétur var áhyggjufullur, þreytulegur. Ætli hann hafi sofið í nótt, frekar en ég? “Nei, ekki enn. Allar tennur voru dregnar, út ein í einu, og muldar niður, sjálfsagt með einhvers konar töng. Fingurnir eru illa sundurskornir, hver og einn, og tærnar voru kramdar með töng líka. Þær sem ekki voru skornar af.” “Engir persónulegir munir?” spurði ég. “Ekkert sem við höfum fundið, nema eitthvað sem...

Ég náði þér þú náðir aldrei mér ég sá þig þú sást aldrei mig hvar ertu? ég veit - þú ert dauður og þeir finna mig aldrei!

Katrín Jónsdóttir meinafræðingur er myndarleg kona. Hvítur sloppur fer henni vel, jafnvel yfir úlpunni. Hún er ljóshærð, bláeygð, falleg. Bara ekki alveg nógu stór. Hún getur ekki, með álfkonulíkama sínum, komið í veg fyrir að ég sjái meira en ég vil sjá af innviðum þessarar byggingar, þessa steinkumbalda með moldargólf, þessa sláturhúss. Katrín horfir í augun á mér, ég stari á móti og geri mér ekki grein fyrir að ég er að stara, ég er að reyna að horfa hvergi annars staðar en beint í augun...

Þey ég hlusta ég heyri ég gái, ég sé bara rautt, tómt, þú varst farinn en pönnusteikt hjörtu með lárviðarlaufi og sveskjum dáldið seigt, en gott

<i>Mig langar að finna þig, sjá þig, komast að því hvar þú ert, og þegar ég er búinn að finna þig þá ætla ég að kreista þig og kreista þig og kreista þig svo ekkert verður eftir. Þetta er staðurinn, hérna verður þú eftir. Sérðu veggina, þeir eru berir, kaldir, gráir, harðir. Sérðu gólfið, það er brúnt, blautt, mjúkt, sleipt. Sérðu loftið, það er hærra en þú getur nokkurn tímann náð. Sérðu mig. Sérðu mig. Horfðu á mig. Þú verður að horfa á mig. Ekki gráta, þú þarft ekki að gráta enn – ertu í...

Veit einhver hver þessi Dim Witle á lostahross.blogspot.com er?

Ég rakst á skrítinn blogg með fullt af ljóðum, lostahross.blogspot.com, en það er einhver “Dim Witle” sem skrifar þau - veit einhver hver þetta er?

Myndin “Little Big Man” var sýnd í ríkissjónvarpinu í gærkvöldi. Þetta er með frægari myndum frá þessum tíma og þótti einstaklega sterk og áhrifamikil. Þema myndarinnar er útrýmingarherferð Bandarísku ríkisstjórnarinnar gegn indíánaættbálkum í lok 19. aldar, og endar í hinni frægu orrustu við Little Big Horn þar sem Custer var drepinn. Í myndinni leikur Dustin Hoffman mann sem elst upp hjá indíánum en á síðan mjög litskrúðugan feril meðal hvítra landnema og indíána. Myndin er oft mjög fyndin...

Sælt veri fólkið! Ég var að lesa hér greinar um Kárahnjúkavirkjun og álver fyrir austan, og þar var nefnt atriði sem ég var einmitt að ræða við sveitarstjórnarmann af Austurlandi í gær. Margir hafa nefnt að álverið verði að miklu leyti mannað af útlendingum, svipað og er nú þegar er byrjað að gerast í sjávarútveginum. Íslendingar fást ekki til að vinna í óþrifnaðar- og láglaunastörfum, og ef stendur til að fjölga störfum um einhver þúsund fyrir austan er trúlegt að þeirri eftirspurn verði að...

Að brosa er rosa- lega gaman það nægir að hlægja saman