Ég hef aldrei skilið, hve máttlaus ég virkilega er. Það þarf ekki mikið, þá er ég búinn. Ég horfi á heiminn, og sé allt það sem ég á eftir að sakna, framtíðin, er nútíðin, leikurinn er búinn. Ég horfi til baka, á týnda ást, týnd tækifæri, í hafsjó týndra tilfinninga. Týnt líf sem átti aldrei séns á stúkusæti, líf sem einkenndist af sársauka og einsemd. Líf sem loksins er, ekkert. Ainar/02