Ég sit í eldhúsinu og horfi yfir borðið á auðann stólinn þinn. Ég finn hvernig tárin reyna að þrýsta sér inn í höfðinu á mér og þeim langar út um augun. Ég horfi upp og reyni að berjast við þau. Mig verkar í barkakýlið og undir augun, ég finn hvernig þau sigra mig og stíflan brestur. Eins og það getur verið gott að losa um tárin, þá svíður mér alltaf í hjartað, fingurna, varirnar og verkjar í líkamann er ég græt þig. Ég reyni alltaf að berjast með öllu sem ég á, þegar að því kemur. En...