Ég krýp á gröf þinni og öskra nafn þitt, blóð mitt litar grasið er hnífurinn fellur úr hönd minni á legstein þinn. Ég horfi á sundurskorinn úlnlið minn og brosi beiskt yfir ósanngirni lífsins.

Ég finn hvernig hugur minn hvarflar til þín, ég hugsa um mjúka húð þína, augun og fallega brosið. Ég ligg á víglínunni og reyni að útiloka sársaukann í brjósti mér með því að hugsa um þig. Svart myrkrið gleypir mig, ásjóna stríðsins tekur sér mynd í huga mér sem tilgangslaus leikur valdasjúkra manna. Ég finn að ég er að deyja, salt tár rennur niður svit og blóðstorkinn vanga mér og mynd af þér er þú komst að kveðja mun alltaf fylgja mér. Beisk tárinn runnu niður vanga þinn er þú reyndir að...