Fyrst ætla ég að segja að Bowling for Columbine er frábær mynd og Michael Moore er mikill maður. En gagnrýni hefur verið á trúverðugleika Bowling. Sú gagnrýni hefur verið t.d. “Hann (Michael) labbar í banka og stofnar reikning og kemur út með riffil í staðinn. Þetta er sviðsett því það er ekki afhent rifillinn á staðnum, þú þarft að uppfylla vissar kröfur og færð hann svo eftir einhvern tíma.” -Riddler, tekið af http://www.hugi.is/kvikmyndir/korkar.php?.sMonitor=view...

Over the rainbow Why did you go, over the rainbow If you knew I’d miss you so. You had been playing, at the road to the rainbow But you promised never to go Mother said, that we’ll all walk the rainbow Father cried when it came for you I held your hand when you saw the rainbow You smiled and your face turned blue As I say speak these words of the rainbow Holding my knife sharp and clean Sister we’ll meet at the end of the rainbow Smile at you and forget what has been

Frozen The untouched the pure is the faerest of all the frozen the still does not speak if you go there and listen you will hear the call the whisper of the frozen is pale and weak the frozen will sound if silence is broken the silence of the sound is struggling to hold the outburst will leave the frozen, awoken and all that is living will turn to cold

Ég fór á tónleika í Kompaníinu á Akureyri um helgina. Á þeim tónleikum voru: Anubis (ak speedmetal), BOB (rvk Bush-ættað grunge), Coral (rvk rokk) og Kanis (ak metal). Fyrstir á svið voru Anubis sem án efa var þyngsta hljómsveitin, þeir tóku 4 eða 5 speedmetal lög og sköpuðu 6 manna moshpit(yes!), svona tónlist sem skapar þægilegt andrúmsloft. Svo stigu á stokk BOB. Það var lítið varið í þá, enda tæknin að stríða þeim og þurftu að fá lánað distortion í miðjum kliðum. Þeir tóku Bush lagið...