takk, þetta á einmitt að vera dæmisaga, var birt í local blaði hérna fyrir austan. “hafði í sig og á” er ágætlega orðað og á vel heima í sögunni, skil ekki afhverju hin setningin átti að vera betri. með því að segja að sámur væri ekkert góðmenni var ég einfaldlega að ítreka það að hann væri illur og um leið að gera þetta svona barnalega íróníu (ef þú skilur hvað ég meina) sama með “nefnilega orðin ástfangin” var bara til að útskýra afhverju tilfinningar hennar voru blendnar, já mætti svo sem...