lýttu á þetta sem þroska

Ég held þetta gerist við alla.

Það eru mjög margir sem lenda í nákvæmlega þessum aðstæðum, mjög oft á lífsleiðinni. Teiknaðu bara samt, bara eitthvað sem er fyrir framan þig, og á endanum kemur viljinn til að skapa endalaust aftur.

já eða hausinn á þér verður bara allt í einu tómur og þú ert bara HVAÐ Á ÉG AÐ TEIKNA!?

Já já ég hef lent í þessu, nýbúin að ganga í gegnum svona tímabil sem varði í um 3 mánuði. Mjög pirrandi en maður kemst alveg út úr því. Oft gott að krota bara eitthvað sem er ekki mikil pæling í til að halda sér við þar til maður nær upp einbeitingu aftur.

Svo lengi sem persónulega lífið er í eitthveru rugli þá næ ég aldrei að teikna eða ef ég er veikur, öll líðan hefur líklega áhrif á þessa hæfileika að geta teiknað/málað, mæli bara með því að reyna láta sér líða vel.

Oft líka venst maður á eitthvað, til dæmis þá gat ég vel lengi aldrei teiknað neitt nema ég væri með eigils orku að drekka.. það var að verða soldið dýrt og fitandi þannig ég hætti bara að drekka orkuna en það er hægt að nota margt til að koma sér af stað, sæm dæmi einhvern listamann sem þú fílar, fá smá inblástur.

sama hér nema .. ég tiekna bara hugsa ekki útí hvað þetta er .. just go .. go … start..
a line two line three lines


og mundu það sem jóhanna asegir xD..“ beinar línur, það eru engar ”

Ég get ekki einbeitt mér að teikna nema þegar ég er reið, sár eða pirruð.. ,

ef ég teikna í góðu skapi verða myndirnar mínar alltaf ljótar . ;D