Ég hef spilað UO þónokkuð og lýkar vel… frekar outdated graffík en næsti “aukapakki” ætti að laga það að nokkru leiti. Mig langar ótrúlega að fá mér EQ en ættla ekki að freistast til að gera það því að hann fer að víkja fyrir leikjum eins og Shadow Bane og Anarchy Online :) Þannig að ég sé ykkur bara í þeim :þ

Ég hef bæði spilað UO og EQ, í alla staði er UO betri(að MÍNU mati). Í EQ er fólk til í að gera eitthvað gáfulegra en í UO. “1 50 v3ry 1337 1 k177 u”(of algengt að heyra eitthvað svona bull í UO) En UO er 80% morðingjar og 20% venjulegt fólk. Kannski vill Vieri að heimurinn verði svona(no offense, bara smá comment og ekki taka það of alvarlega þar sem ég er bara að gefa dæmi). Eflaust búið að gelda morðingja factorinn núna ef ég man rétt.

Ég byrjaði á UO og gafst upp, nennti ekki að spila leik og borga 9 dollara á mánuði til að hitta einungis 1337 gaura sem gera ekkert annað en að segja “I am so very very 1337” og drepa mann. Var mjög newbie fráhrindandi. Auk þess fannst mér vanta almennilegt class system og races. Ef mig langar í blóðsúthellingar á móti öðrum playerum þá fer ég í CS,Q3 eða UT. Því að combat í UO og EQ er ekkert spennandi miðað við alvöru 1st person shooter(reflexes wise). EQ spila ég til að fá að skoða heim, uppgötva hluti hér og þar og rannsaka og kynnast fólki. Til dæmis, þá hef ég kynnst meira interaction í Diablo 2 en í UO.

Ekki hef ég kynnt mér Shadowbane og er ég að spá að kíkja á það núna. Auðvitað er maður dálítið spenntur fyrir EVE þar sem þetta er fyrsti “alvöru” íslenski tölvuleikurinn, en ekkert Stafakalla/tímaflakkara bull. Samt er ég hræddur um að EVE og Shadowbane verði svona “Slum” leikir þar sem fólk er alls staðar að drepa annað fólk einungis til að ná stígvélunum af þeim. En ég bíð með “final judgement” þangað til að ég hef spilað leikinn.

Kærleiksbjarnar kveðja til allra barna í þessum fagra heimi. Og segi ég að lokum “STARA!”

ps. þetta seinasta var bara futile comment á carebear dótið áðan :)

Oops hélt að það fyrra hefði ekki farið í gegn því ég ýtti óvart á back:) Núna getiði buggað mig á þessu líka I guess:(

Smá leiðréttingar herra rauður:

Það var Vieri sem byrjaði á persónulegum árásum, þannig að þú skalt kalla hann lame, ekki mig.

Varðandi siðleysi, og að þetta sé bara tölvuleikur, þá er rétt að hugsa það aðeins lengra. Það er jú rétt að siðleysi er ekki til þegar um er að ræða single-player leik, þar sem þú ert að kljást við ekkert meira en gagnastraum tölvunnar. Það er annað þegar um er að ræða annað fólk sem einnig er að spila. Þegar komið er á það stig, þá er vel hægt að vera siðlaus í svona leikjum. Það er jú talað um siðferði í öðrum tegundum skemmtunar þar sem fleiri en ein manneskja koma saman til að hafa gaman.

Það sem er að tapast í þessu öllu saman er það að þegar þessir leikir voru að koma fram á sjónarsviðið, og þá sennilega með hugsjón Garriots, þá var hugmyndin sú að skapa ROLEPLAYING heim, þar sem fólk gæti komið saman og LEIKIÐ PERSÓNUR í gegnum tölvuleik. Vandamálið er það að þessi hugmynd hefur verið eyðilögð af PKunum. Það sem við erum að meina er að leikirnir voru hugsaðir fyrir ígrundaða spilamennsku, þannig að mér finnst við alveg hafa rétt til að fá að spila á þann hátt.

Vargu

Sæll MrRed,

Þessi umræða hitnar svolítið í kolunum, þegar minnst er á PKing. Út frá þeirri umræðu hefst þessi svokallaða skothríð, og er greinilegt að allir málsaðilar standa á sinni skoðun.

PKing er nefnilega mjög viðkvæmt mál, og liggur beinast við að það ætti að stofna það sem áhugamál (svona með og á móti).

Ég held ekki að OSI mönnum hafi órað fyrir í byrjun, hversu mikið vandamál PKing átti eftir að verða þegar þeir gerðu UO (og held ég ekki að það hafi verið hugsjón Richards karlsins Garriot). Upphaflega þegar maður las viðtölin og hugmyndirnar á bakvið UO, þá slefaði maður alveg út og suður. Loksins leikur fyrir okkur spunaspilara (thus MMORPG), þar sem hægt var að spila character í heimi þar sem drekar og önnur skrímsli væru það sem allir væru hræddir við. Hinsvegar varð raunin sú að maður varð manna hræddastur við aðra leikmenn.

Fyrst maður er byrjaður í quote-stuði, þá langar mig til að svara þessari hugleiðingu: “Hvernig getur einhver verið siðlaus morðingi í tölvuleik annars? Þetta er TÖLVULEIKUR come on!”

Mikið rétt, þetta er tölvuleikur. Munurinn á þessum tölvuleik og öðrum er sá að maður eyðir þónokkru meiri tíma í leikinn, meira af pening (óralöng símtöl), og maður getur ekki falið sig á bakvið savegame.
Ég var í Guild í UO, þar sem safnað hafði verið í 6-8 vikur fyrir skipi og guildstone. Við erum að tala um margar vikur í REALTIME (5000-10000kr í símreikningum). Þegar maður hefur púlað og safnað fyrir þessu á heiðarlegan hátt, þá er maður virkilega stoltur af afrekinu. … Nokkrum vikum síðar, þegar Guildmasterinn okkar var í rólegheitunum og ætlaði að læsa skipinu, réðst að honum PK, drap hann og stal skipninu með Guildstone'inum. Guildmasterinn, í draugaformi, grátbað PKinn að hirða allt innihald skipsins, en skilja eftir guildstoneinn. En PKinn hló að honum og sagði að hann væri fífl.
Þetta atvik veldur því að maður missir þónokkuð af roleplaying áhuganum, sem ætti að vera til staðar í leiknum. Nennir maður aftur að eyða mörgum vikum í að safna aftur fyrir skipi og guildstone, bara til þess að fullnægja þörfum einhvers PK?

Mér finnst persónulega þessir punktar alveg réttlæta það að maður flame'i aðeins á aðila sem opinskátt viðurkennir PKing.
Þrátt fyrir að þetta sé leikur, þá eru menn að stela miklum verðmætum. Sem sýnir sig best á dæmi Vieri, að hægt er að selja charactera á $1000 og á bakvið þessa $1000 liggja ófáir vinnutímar hjá heiðarlegum playerum. (og svo auðvitar heilmikil vinna að hálfu PKsins :) )

Ég veit samt að þessi umræða getur gengið áfram endalaust, því ég er með mjög fastmótaða skoðun á þessum málum, ásamt því að þeir sem stunda PKing hafa sína skoðun.

Hinsvegar bendi ég á það, að það er ég sem græði á PKing í þetta sinn, því ég er að hala stigum inn á þessari grein!

Með kærri kveðju,
ADMiral Thrymill