Auðvitað eiga þær að vera þarna!

nei þetta eru eujbhver mistök.

nei þetta er greinilega ekki að virka að skrifa útlenska stafi hérna.
farið bara inná þetta:
http://lyrics.songtext.name/lyrics/Pest%20%28Sweden%29/L%EDfit-Es-Dau-af-r-140741.html

Desecration (2003) - http://rapidshare.com/files/37470118/PEST_vampiresgoth.blogspot.rar.html

In Total Contempt (2005) - http://rapidshare.com/files/21516641/Pest_-_2005_-_In_Total_Comtept-gym-by-sarcophilus.rar

Soddan.

Það virkar ekki að nota þá stafi sem eiga að vera. En skoðið hérna:

http://www.youtube.com/watch?v=nb7psYQKLlY&feature=response_watch

Fyrirneðan er þó textinn eins nákvæmlega skrifaður og hægt er hérna (nefjunartákn eru ekki með og lengdartákn/skástrik eru sumsstaðar ekki með og hala-o er bara ritað o).

Ævinlíka es skýmanda kveld, tími í røkkRi stirðnaðr
þó í kalda mistri óþáttraR daganaR, grafinn í dusti at ævinlíku iak em
en stiarnuR hins vakanda mána
kasta ósæld aftr í dauðum augum mínum

Iak vas í skuggum føddr, æina kverra nótt
Iak vas dauðr burinn í asku lífs auk glæði þess
Iak vas óvilnu skrøyttr, til kvals iak vas dømðr
Iak vas í grafu mínni føddr, at aldrigi rísa aftr

Villandi siúniR handan grafaR auk hugaR mættaR
skapnaðiR andstyggRaR glæði auk óvits
bregðas í mót brosandi, rutnandi hræva
es iak aftr niðrí sorta sink auk aftr til hinna dánu

Iak em dauðr løygR, sum þó ænn brinn auk matas
Iak em logandi í bláu, týnd kold ond
Iak em sá, gløymt vas í myrkRi, liúsalæið þínni fiarri
Iak em í ævinlíkum svefni staddr, ænn þá get æigi um drauma hæim þínn færðaz

En dag nákkvarn
þá es sunna í hæimi þínum sæz
auk máni ríss yfir øyðilond mín haukt
skal iak ænda for þási dauða
færðina þú líf kallaR

Iak dvælium útan þess þú hæim næfniR
Iak dvælium útan tíma þíns auk rúms
Iak dvælium í røynd sum þínum es fiarri
Iak dvælium ænda laust auk kændaR laust í tómlæiki

En hvenær á grafaR
ískalt kulda regn frá hifnum svortum fællr
hvenær vindaR hiniR kaldu folu andliti mínu svæipa
ok kverrasta vatni mægingráða væita
Þá sum æildaR æigi længR brinna auk tré né længR vaxa
skal iak læið mína úR hæimi þæimsi søkia auk niðr í mínn sænkvas

Iak trøysti á allt sum þøygi es mannlíkt
Iak trøysti allu sum æigi lifiR
Iak trói á hóð auk lyndi svárt
Iak trói á vónzku, myrkR auk dauð

Lífit es dauða færð
————————-
Í íslensku hafa nokkur hljóðön runnið saman þannig að maður ruglist á sumum orðum. Þar á meðal hafa stutt e og æ runnið saman í e. Fornt langt æ þ.e. skástrikað æ er núna ritað æ í íslensku. Þannig eru fornu orðin færð (skástrikað) og færð núna rituð færð og ferð. Öll löng nefjuð hljóðön runnu snemma saman við þau löngu munnmæltu (þ.e. skástrikuðu). En í dauðafærð-textanum eru löng nefjuð hljóð merkt út (bylgjustrik). Þar að auki er dauðafærð-lagið samið á austurnorrænu og þess vegna aðeins ólíkt málinu hjá jafnvel fyrsta málfræðingnum.

Á íslensku yrði textinn þá eitthvað á þennan hátt..

Ævinlega er skúmanda (/rökkvanda) kvöld, tími í rökkri stirðnaður
[berið saman á hverfanda hveli]
þó í (hinu) kalda mistri óþekktrar dögunar, grafinn í dusti að ævinlegu ég em (/er)
en stjörnur hins vakanda mána
kasta ósæld (/hörmungu) aftur í dauðum augum mínum
[í dauðum augum mínum endurkasta stjörnur hörmungu]

Ég var í skuggum fæddur, eina kyrra nótt
Ég var dauður borinn(/fæddur) í ösku lífs(ins) og gleði þess
Ég var örvilnun (/örvæntingu) skreyttur, til kvalar ég var dæmdur
Ég var í gröfu minni fæddur, (þannig) að aldrei rísi (ég) aftur [í fornmáli - þó ek rísa]

Villandi sjónir handan grafar og hugarmáttar
skapnaðir andstyggilegrar gleði og óvits
bregðast í mót (/í mynd) brosandi, rotnandi hræva
er ég aftur niðurí sorta sekk og aftur til hinna dánu

Ég em dauður leygur (/logi, eldur), sem þó enn brennur og matast
Ég em logandi í bláu (/svörtu), týnd köld önd
Ég em sá, (sem) gleymt var í myrkri, ljósaleið þinni fjarri
Ég em í ævinlegum svefni staddur, enn þó get (ég) eigi um draumaheim þinn ferðazt

En dag nokkurn
þá er sunna (/sól) í heimi þínum sezt
og máni rís yfir eyðilönd (eyðimerkur) mín hátt
skal (/mun) ég enda för þessa dauða(ns)
ferðina (sem) þú líf kallar

Ég dvelst utan (/fyrirutan) þess (sem) þú heim nefnir
Ég dvelst utan tíma þíns og rúms
Ég dvelst í reynd sem þínum (reyndum) er fjarri
Ég dvelst endalaust og kenndarlaust (/tillfinningalaust) í tómleika

En hvenær (/þegar) á grafar
ískalt kuldaregn frá himnum svörtum fellur
hvenær vindar hinir köldu fölu andliti mínu sveipa
og kyrrasta vatni megingráða (mikinn gráða?) veita
Þá sem eldar eigi lengur brenna og tré né lengur vaxa
skal (/mun) ég leið mína úr heimi þessum sækja (/leita) og niður í minn sökkvast

Ég treysti á allt sem þeygi (/ekki) er mannlegt
Ég treysti öllu sem eigi lifir
Ég trúi á háð og lyndi svárt (/þungt)
Ég trúi á vonzku, myrkur og dauð (/dauða)

Lífið er dauðaferð