Stjörnur skína bjartar í nótt
eins og þúsund [...] tár á næturhimni
Þessi nótt, er sú nótt
sem mun færa mér yfirvöldin.
Þeir gráta…
englar guðs í paradís
Ég sé björtustu stjörnuna fall
hún fellur í átt að mér.
Ég finn mátt minn aukast
ég finn sál mína styrkjast.
Hér er ég,
einn með mínum eina vini
nóttinni [.....]
[bunchofcrap, heyri ekki]
Hvar er hún
hún tendrar mitt sálarbál
Stjarnan fellur áfram í mína átt
[....]
út kemur hún, hvítklæddur engill
komin til að hleypa mér á brott(?)
[heyr'ekki]
Ekki vera hræddur
þú ert ekki einn
ég skal gæta þín á þinni leið.
Höfuð skaltu bera hátt
og þú munt finna himnaríki.
Hún hverfur á braut
mikilfengna himins?
Hún er það eina sem ég sé.
Roargh blabla er ég einn og yfirgefinn
Roargh blabla sem blindur væri.
Sálarró tekur líkama minn
aldrei hef ég verið jafn ákveðinn
roargh urg gargh.
Hvert (hvar?) er nafn þitt.
Þetta er pretty much svona… eeh.