En … maður svitnar geggjað þegar maður er farin að komast upp á lagið með æfingarnar.

Ég man að mér fannst þetta skítlétt fyrst þegar ég byrjaði. Upphitunin var reyndar ok, en samt ekkert megapúl. En svo þegar ég fór að einbeita mér að hverri æfingu fyrir sig þá er óhætt að segja að nokkrum kaloríum hafi verið brennt og gallinn verið gegnblautur.

Maður brennir alveg helling þegar einbeitingin er komin, og þegar maður er farin að þora að láta kasta sér út um allt.

Ég er á því að Aikido sé fín íþrótt fyrir fólk sem nennir ekki að hoppa og sprikla mikið. En það þýðir ekki að það sé engin aksjón í henni. Þegar fólk er lengra komið þá gildir snerpan dálitlu máli, sérstaklega þegar maður stendur á móti tveimur og þremur andstæðingum.

En þegar upp er staðið þá eru það jú tækniæfingarnar sem eru mikilvægastar en ekki þolæfingarnar. En íþróttin er samt styrkjandi og hún byggir upp þol, gerir það kannski á aðeins annan hátt en t.d. karate, vegna þess að hún er hrein sjálfsvarnaríþrótt.