Heh, heh og takk fyrir áminninguna (skotið?!?) félagi…;-)

…Og ætli ég reyni ekki að fara eftir þessu, enda þú ekki sá fyrsti er víkur að svipuðu.

Möguleg spekingslæti lögð til hliðar; þá kenni ég ljóðlistinni hiklaust um. Virðist eins og ég gerist ívið skrítnari með hverju kvæði og þá er ekki minnst á áhrif myndlistar og tilheyrandi töktum.

'Því einfaldara, þeim mun betra' og höfum það í huga, takk kærlega…:-)

Kv,

D/N

Heh, heh… Vel orðað gys er hið besta mál félagi og ekkert að því, en ég er ósköp sáttur við samanburðinn hjá þér og finnst það betra heldur en að við hefðum ‘pósað’ sem einhverjar gervihetjur a lá Kempo Karate eða þannig. Gerir okkur mun eðlilegri heldur en hitt…;-)

Annars breytist útlit Grímnis - líklegast - til muna þá er menn kaupa sér Gi og gerast ívið ninjulegri (vígalegri?!?) í tímans rás. Látum það koma rólega…

Hvað varðar sannanir fyrir orðum og yfirlýsingum; þá fljótum við nú eitthvað á keppnisleysinu og hversu ‘sögusagnir’ verða að duga til útskýringa…;-)

Þó hefur sparrið eitthvað fest sig á filmu og ekki verra að ég gramsi í safninu við tækifæri og pósti einhverjum afhroðum, svona til að skapa skemmtilegar umræður ef ekki til annars.

Samt má íhuga það hversu yfirlýsingarnar eru ekki - af minni hálfu - til þess gerðar að setja Bujinkan yfir aðra stíla/aðferðir, þó vitanlega sé maður jafn krítískur á aðra sem og sig sjálfan. Tja, svona í léttum umræðum/samræðum…

Enda væru það hin mestu mistök að setja aðferðir Bujinkan framar öðru, heldur viturlegra að tala um hversu þær henti sumum betur en hvað annað og ef ninja getur staðið undir árásum annara stíla, jafnvel veitt mótspyrnu og - allra helst - komist undan; þá er það hið besta mál og ekki til annars ætlast.

…En ég tel okkar aðferðir æfðar mjög svo ‘lifandi’ þó ekki samkvæmt því sniði er viðgengst annarstaðar og hvort einn geti gengið frá öðrum; þá er það - eins og þú segir sjálfur - alltaf einstaklingsbundið, en ég hef tekið eftir því að einn helsti eiginleiki Bujinkan Ninjutsu felst oft í því að geta farið óséðar leiðir og með því; sniðgengið það ‘norm’ er fyrirfinnst í keppnisíþróttum bardagalista. Sumum þykir það eitthvað tormeltanlegt að vísu, en ég tel það kost heldur en hitt…;-)

Td. Ef ég sparra gegn boxara - og samkvæmt hans reglum - þá býst ég ekki við því að geta unnið, en reyni þó að gera hvað ég get til að valda samkeppni að einhverju leyti og - jafnframt - draga lærdóm af. Ef viðkomandi vill svo fara út í allsherjar keppni óháða reglum; þá gerir maður vitanlega það sem vinnst gegn hegðun andstæðings og með því - mögulega - geta komið honum úr jafnvægi, en þó alltaf með það í huga hversu fólk getur einnig komið á óvart (boxari með Júdóreynslu?!?).

Hvað varðar áhrif hnefaleika gegn Bujinkan Ninjutsu; þá teldi ég allan samanburð fásinnu. Boxarinn mun höggþyngri og - oftar en ekki - óhræddur við að láta vaða; ólíkt ninjunni sem forðast átök að öllu leyti, en getur þó komið á óvart ef nauðsyn krefur samanber sparrreynslu mína gegn áðurnefndum hnefaleikamanni, en þar vann ég gegn yfirburða högghraða og þunga með hnitmiðuðu sparki í pung ásamt innstigi og augnapoti. Bölvað svindl!!! …En það er Ninjutsu í hnotskurn og munurinn á okkur og keppnismönnum.

Annars má endalaust þræta um hvað sé betra að einhverju leyti, jafnvel framar öðru, hvað virkar og hvað ekki, en burtséð frá því; þá gerir fólk hvað því finnst skemmtilegast og ef það leiðir ekki út í bölvað svindl eða rugl (90% Bujinkan?!?); þá tel ég það ágætt í alla staði. Svo lengi sem fólk sé ekki að setja sig á ‘of háan’ stall, sérstaklega ef nóg er um þykjustuna ólíkt þeirri sannfestu er td. MMA flýtur á…

Köllum það ágætt að sinni félagi…;-)

Kv,

D/N