eftir því sem ég hef heyrst þá er það lélegt…. ég grapplaði einusinni við gaura sem voru með svarta beltið eða eitthvað í því og vann þá auðvldlega þótt að ég kunni ekkert í grappli og er ekki með neitt belti

Sjálfur hef ég aldrey heillast af Japönsku ju jitsu en Brazelíst er allt annað.

Mér finnst ég hafa séð ótrúlega margar mismunandi greinar sem kalla sig japanskt jiu jitsu. Auðvitað þetta sem er kennt á íslandi, world jiu jitsu eða hvað það nú er. Persónulega verð ég að segja að mér finnst ekki mikið varið í það út frá því sem ég hef séð sjálfur og heyrt frá öðrum.

Ég hef líka séð í skandinavíu og evrópu það sem þeir kalla “Sport JuJitsu” sem er svolítið eins og karate sparring og judo blandað saman. Er s.s. keppt í Judo gi, point sparring, en það má gera takedown og full grappling i jörðinni (engin högg í jörðinni). Þekki nokkra duglega sem hafa keppt í því.

Já World Ju Jitsu er drasl.

Sæll Vivi,

Svo að ég láti mitt flakka aðeins; þá hef ég persónulega bara góða hluti um Jiu-Jitsu menn að segja, hvort sem á japönsku og/eða jarðbundnu (world) dæmi. Nú hef ég sparrað (striking/grappling/killing) við nokkra og voru margir ágætir og gaman að, en aðrir áttu bágt… Svona létt svipað öðru hverju, en mér þótti sumir hverjir ósköp stirðir og ‘fyrirsjáanlegir’, en það er nú bara mitt álit og byggt helst á eigin þótta frekar en öðru…

Þeir Jiu-Jitsu menn sem ég hef eitthvað æft með almennilega; reyndust oftar en ekki mjög svo ‘stjórnsamir’ og harðir af sér, en þó oft meðtækilegir og opnir fyrir nýjungum (þá kannski vegna þess að þeir voru - og eru - hollenskir). Td. hafði ég mjög gaman að 2Dan félaga mínum þegar hann mætti á Kusarigama seminar hjá mér og hélt ósköp fast í svarta beltið sitt…

…Nú veit ég ekki, en það eru ekki miklar líkur á því að ég valsi um með skítuga svarta beltið mitt þegar ég mæti hjá Mjölni - eða öðrum - við gott tækifæri… sem og þegar ég mun mæta á næsta Gracie Jiu-Jitsu seminar hér í Rotterdam. Held ég skilji beltið bara eftir…;-)

Kv,

D/N

Eins og með allt annað sem menn velja að stunda er þetta spurning um hvar áhuginn lyggur.
Þú ert líklega að tala um World Jiu Jitsu, sjálfur æfði ég það í nærri tvö ár og hafði gaman af á þeim tíma - er það ekki tilgangurinn?

Ástæða þess að ég leitaði á endanum annað er að ég hafði alltaf mínar efasemdir um hvort þessar æfingar virkuðu sem skildi. Þ.e. myndu þær virka á móti raunverulegum andstæðingi. Þetta leiddi til þess að smám saman hætti ég að hafa gaman af þessu, sér í lagi eftir að ég sótti seminar hjá SBG mógúlnum Matt Thornon.

Mín persónulega skoðun er að mér finnst skemmtilegra að æfa lifandi en ekki choreographaðar hreyfingar. Ég mun trúlega aldrei nýta mér mínar æfingar “in the real world” - eða vonandi ekki. Aftur á móti fæ ég mikið meira út úr æfingum sem eru lifandi.

Aftur á móti segi ég eins og alltaf: það er alveg sama hvað æfir svo lengi sem þú hefur gaman af því. Ef menn velja að æfa WJJ þá er það bara þeirra val rétt eins og aðrir velja fótbolta.
Hvoru tveggja sport sem heilla mig ekki.

Pétur Marel

… En hvað um Combat Jiu Jitsu???

Nú eru fyrir margir sem hamast eitthvað í því og þykjast ósköpin öll góðir (enda er þessi bardagalistaheimur farinn að verða nokkuð fjölbreytilegur…:-).

Ég man þá gömlu (ævafornu) góðu daga þegar þetta var bara Karate, Kung Fu, Judo… og svona smá Ninjutsu bakvið tjöldin.

Kv,

D/N

ég er að fara á 2ja vikna námskeið í þessu hefðbundna Jui Jitsu… mér finst þetta mjög spennandi og mig hlakkar mikið til að prófa þetta

Vá hvað lífið væri gott ef ég gæti bara valið hvað ég vill æfa…. það væri sweet

kv. Arnar Jón (egs)