Það er örugglega ekkert skemmtilegt eða æðislegt við það að brjóta eða tvíbrjóta á einhverjum handlegginn og ef einhver hefur gaman að slíku þá á viðkomandi heima á stofnun.

Þeir sem fá “æðislega valdatilfinningu” út úr því að meiða annað fólk alvarlega, eru vafalaust brenglaðir aumingjar með stæka minnimáttarkennd og ættu að halda sig við að hlusta á reiðlegt gelgjurokk inni í herberginu sínu á meðan þeir skera sig í handleggina og grenja yfir því hvað heimurinn er vondur við þá.

DeadPoet, hvað segirðu um að geyma það að koma á æfingu til okkar í Mjölni, þangað til að þér hefur vaxið skapahár og þroski? Þú varst að spá í það á öðrum þræði en ég held að þú passir ekki inn í hópinn.

Jón Gunnar.
Þjálfari í Mjölni.

Ég hef handarbrotið gaur á æfingu og verið rifbeinsbrotinn í keppni. Við í striking sportunum förum nefnilega alla leið með okkar tækni í keppni.

Handarbrotið var aðallega vandræðalegt og ég var voða sorrý á æfingunni eftir þegar hann mæti með gifsið (þetta var fyrir löngu þegar ég var að æfa karate, ca 15 ára).

Við rifbeinsbrotið lærði ég að ég get haldið áfram að slást á nokkurnveginn sama leveli með brotið rifbein. Ég kláraði lotuna og fattaði ekki að neitt væri brotið fyrr en ég kom heim um kvöldið, þá gat ég ekki staðið upp úr rúminu hjálparlaust og þurfti hjálp við að reima skóna í viku.

Varðandi það að hafa kjark til að brjóta eða slíta vöðvafestingar og sinar þá er það bara undir hverjum og einum komið hvort hann hefur það.

Eðli flestra lása er samt þannig að ef þú getur framkvæmt hann að því að marki að sársaukinn er nægur fyrri einstaklinginn að tappa út þá þarftu oftast nær ekki mikið meiri þrýsting til að valda broti eða sliti.

Reyndar eru líka sumir snúandi fótalásar þess eðlis að þegar að sársaukinn er kominn þá er skaðinn þegar skeður.

Annars varðandi lása eins og kyrkingarlása þar sem markmiðið er að svæfa mann þá er náttúrulega best að hafa einhverja reynslu í því að virkilega svæfa mann. Það er hægt að gera á æfingum þar sem menn með reynslu gera það og þar sem aðrir geta fylgst með til að passa upp á öryggi. Þetta hef ég reynt sjálfur og látið reyna á mér.

Reyndar varðandi MMA keppnir þá er ekkert í reglunum að því er mig minnir sem bannar manni að brjóta eða slíta þau liðamót sem þú ert að ráðast á en það er undir dómaranum komið að passa upp á það að lásinn nær ekki því stigi. Það hafa orðið brot í MMA keppnum sem og slit og er það ávallt leiðinlegt að sjá. Það er einnig þess eðlis að maðurinn sem verður fyrir slíkum meiðslum er oftast marga mánuði og stundum allt upp í ár frá keppni.

Ætli það sé ekki ástæðan fyrir því að við erum ekki að brjóta eða slíta liði í sundur á æfingum. Það er nefnilega skemmtilegra á mæta á æfingu daginn eftir en ekki ári seinna.

Rock on.
Daníel.

Nei ég var bara að spá maður sér þessa submission sérfræðinga aldrei fara alla leið þó brögðin séu hönnuð til þess.

Það er vegna þess að þú ert að horfa á ÍÞRÓTT! Ef einhver þeirra myndi lenda í því að heilsu eða lífi þeirra væri ógnað þá myndu þeir hiklaust brjóta þá. Ég hef aldrei valdið neinum æfingafélaga mínum meiðslum (nema Bjarna M) en ef einhver myndi ógna lífi mínu myndi ég gera það. Bílar eru hannaðir til að keyra og það er hægt að keyra á 280 á Miklubrautinni, en það gerir enginn heilvita maður það því AÐSTÆÐURNAR LEYFA ÞAÐ EKKI. Eins með lása og tæknir. Þú tekur ekki lás alla leið í keppni eða á æfingu því það er ekki við hæfi í þeim aðstæðum. Almenn rökhugsun sem þig greinilega skortir.

Steindór Gerard

Það er eins og fólk haldi að ef maður ekki brjóti fólk á æfingum þá verði maður líkamlega ófær um að bæta við örfáum pundum á fertommu af þrýstingi eða snúa 1-2 cm meira upp á fólk. Eins og það verði bara líkamlega ómögulegt að ganga lengra.

Og það kemur fyrir að menn gangi of langt annað slagið óvart.

ef ég þyrfti að brjóta einhvern myndi ég gera það án þess að hika, en bara ef ég sæi ekkert annað sem ég gæti gert til að komast út úr þessum vandræðum sem ég væri í

Okeyokey…eftir að hafa lesið aðeins í gegnum þetta hef ég séð það sem ég hef lengi óttast. Fólk af minni kynslóð ber ekki virðingu fyrir líðan annara.
“Æðisleg valdatilfinning!?” Er ekki í lagi, við erum að tala um að þú ert að slasa aðra manneskju og skemma í henni líkamspart, svakalega æðislegt. Nú stunda ég sjálfur BJJ og ef ég myndi lenda í því að brjóta mann annaðhvort óvart eða í ýtrustu neyð þá ætti sú tilfinning sem ég myndi upplifa ekkert skylt við “æðislega valdatilfinningu”. Það er nefnilega engin gleði fólgin í ofbeldi. Að meiða aðra manneskju er eitthvað sem ég og að ég held lang flestir hérna myndu aldrei gera, nema að kannski ef þeir ættu ekki annara kosta völ.
Mér þykir heimurinn vera heldur betur á rangri braut ef fólk sér ekkert annað útúr ofbeldi og líkamsmeiðingum en “æðislega valdatilfinningu”.
Ég mæli með því að fólk sem hugsar svona fari aðeins að lýta í kringum sig og sjá að heimurinn snýst ekki bara um það.

Mér finnst þetta umræðuefni jafn glórulaust og að finnst “æðisleg valdatilfinning” í því að framhvæma viljandi voðaskot á æfingasvæði fyrir skotveiðimenn eða að frjálsíþróttamaður í spjótkasti myndi taka upp á því reka áhorfenda í gegn fyrir að klappa ekki fyrir sér.

Það er hægt að brjóta handleggi í lásum, en afhverju í ósköpunum ætti einhver að vilja það?

Æðisleg valdatilfining.

Ég veit ekki einu sinni hvað ég á að segja. Þú hlýtur að upplifa mikla minnimáttar kennd og eiga skaddaða sjálfsmynd ef þú heldur að þetta veiti ánægju.

En segjum sem svo að þú lendir í algjöri neyð og þurfir að losa þig úr einhverju. (tala ekki um ef gaurinn er vopanður hníf/bitvopni) Þá skil ég það að þú takir hann í lás, en þetta að ganga alla leið og smella honum úr lið er mjög gróft og held að það sé e-ð sem enginn hér myndi nota nema hann myndi standa í því að verja fjölskyldu sína eða sambærilegt.


Það að lenda í götu slagsmálum og stibbingum á næsturlífinu og handlegsbrjóta manneskju þar er hrein geðveiki.


Þetta með valdatilfinguna er náttúrulega alveg úti hött eins og ég nefndi áðan. Ég veit ekki hvað ég ætti að benda þér á til að öðlast valdatilfingu.

-Prufaðu að hlaupa upp e-ð fjall í nágrenninu og taka alltaf tíman og reyna að bæta þig.

-Lyfta einhverju og reyna að fara framm í kg eða cm á vöðvanum.

- Fá þér box púða og reyna að ná sem flesstum höggum á sec. ( taka 300 högg í einu og deila niður í tíman )


Þessar leiðir ættu að veita þér einhverja útrás, En valdatilfingu… Ég veit ekki. Þetta eru allavegna þær leiðir sem ég nota til að lostna við óþarfa líkamsorku.



Ef þú finnur ekki einhverja laust við þessum vandamálum þínum og ranghugmyndum mæli ég með sálfræði og að þú haldir þig frá MMA.



Kv. ArnarJón

Þessi íþrótt hefur ekkert með það að gera að brjóta fólk.

Farðu með þessa pælingu á /heimspeki.

Ja, ég segi nú alls ekki að það sé neitt sniðugt en ef maður handleggbrýtur einhvern náunga sem er með skæting og ræðst á mann þá veit hann kannski betur næst en að reyna að lenda í slagsmálum.

Maður þarf ekkert að gera e-ð þannig.

Þú hlýtur líka að vera með skertsjálfsálit ef þú ert í svona hugleiðingum. Þart ekkert að vera stærri maður og brjóta einhvern.


Miklu fyndnara að niðurlægja gaurinn með því að ná að hörfa öll högg frá honum og slá (gefa honum kynhest) alltaf í andlitið. Þá fara allir í kringum hann að hlægja af honum. - Þú meiðir ekki hann og hann meiðir ekki þig. En þú gerir samt lítið úr honum. Reyndu að finna einhverjar svona saklausari leiðir en að brjóta manninn.


Ef þú brítur mann ætlaru þá að vera með það á samviskunni að viðkomandi maður komist ekki í vinnuna næstu X-Mánuði ? Það er allavegana e-ð sem ég væri ekki til í.

Hún er fín

Tja, brjóta á einhverjum hendina…

Ef einhver myndi kýla mig í smettið þá myndi ég gera heiðarlega tilraun til þess kanski, það eru nú nokkrar manneskjur sem myndu fá það verra en aðrar :P