Ég held að það fari alveg 100% eftir því hvar þú ert að æfa. Það eru klúbbar þar sem eru náungar sem eru bara að æfa til að geta farið niðrí bæ um helgar og barið mann og annan en það eru ekki allir svoleiðis sem betur fer.

Þegar þú kemur inn sem byrjandi, alla vega ef þetta er sæmilega stór klúbbur, þá er slatti af öðrum byrjendum og þú getur haldið saman með þeim þar sem þið ættuð að vera að sama róli að taka gráður og svoleiðis.

ég held eila að vona fólk sé mest bara eitthvað fólk sem hefur lítið sjálfsálit… sem er hrætt um að verða lamið eða eitthvað… en ég veit að vísu voðalega lítið um svona bardagalistir..

Nokkrar en ekki nokrar , bara að benda á þetta

“Eru ekki flestir sem æfa bardagalistir hér á íslandi ekki bara sjálfumglaðir einfeldningar og asnar sem vilja geta átt auðveldara með að berja mann og annan og montað sig á fylleríum”

Sumir æfa bardagalistir eða sjálfsvörn til þess að berja fólk, sumir æfa þetta sem keppnisíþróttir, sumir fyrir heimspekinna. Það er einstaklings bundið hvaða ástæðu hver og einn hefur til að æfa en það eru nógu margir klúbbar á Íslandi til að velja úr klúbb sem hentar þér. Gaur sem er búinn að vera í miklu rugli gæti etv. valið sér að byrja að æfa hjá félagi sem er mjög samheldið og eins og svona stór “fjölskylda” sem gæti örugglega hjálpað honum. Svo þegar maður er búinn að æfa í nokkra mánuði kemst maður í félagskapinn og fer að kynnast fólkinu og verður svona partur af stóri heild. Ef það er það sem þú kærir þig um.

Stefna flestra bardagalista er jákvæður og heimspekin segir oftast fólki að hjálpa hvort öðru og stuðla að friði þannig að félagskapurinn ætti að fara eftir því.

Ef þú hefur áhuga á bardagalistum mundi ég mæla með því að þú prófaðir æfingar hjá mismunandi félögum og mismunandi stíla og sjá hvað þér finnst best fyrir þig.

Komdu að æfa Taekwondo í ÍR húsinu, skógarseli 30. Það er ekki einn einasti slagsmálahundur að æfa þar og það er ótrúlega hátt hlutfall af reglufóki þarna. Góður hópur, góður mórall, sanngjörn æfingargjöld og góð og fjölbreytt kennsla. Hvað er hægt að biðja um meira :).

T.d. eru sumar bardagalistir sem eru ekki gerðar til að berja fólk eins og judo þar eru nákvæmlega engin kýl eða spörk það er eingöngu sjálfsvörn.

Mér fannst við fyrstu sýn greinin þín vera eitt af mestu rugli sem ég hef ség hér á hugi.is en við nánari athugun komst ég að því að það var mikil þörf fyrir spurningarnar þínar því margir eru að spá akkúrat í það sem þú varst að spyrja að. Fyrst og fremst þá eru allir einstaklingar í heiminum sem stunda bardagalistir ekki eins varðandi hugarfar, já það eru til vitleysingar og þeir fyrirfinnast líka í bardagalistum en þeir eru í rosalegum minnihluta.

Ég ætla bara að svara spurningu þinni með minni reynslu, en reynsla næsta manns getur verið allt önnur.

sjálfumglaðir einfeldningar og asnar og töffarar og show off gaurar sem vilja lemja annað fólk endast alls ekki í bardagalistum. Þeir vilja kunna allt þeta besta og flotta ein tveir og þrír. Það gengur ekki, þeir hafa ekki þolinmæðina í það. Þó svo þeir hafi þolinmæðina þá myndu þeir samt ekki endast því hinn rétti andi bardagalista er friðsamur og á móti ofbeldi. Bíómyndir eru bíómyndir og ekkert meira, hafðu það hugfast.

Félög þjálfa ekki einstaklinga sem eru með líkamsárásir eða eitthvað slíkt á sakaskrá sinni. Ef einhver fer að æfa og lemur einhvern, þá er hann rekinn. Ekki vera að spá í bardagalistamenn á fyllerí, það getur enginn gert rassgat ef hann er það fullur að hann vilji sýna sig. Allt jafnvægi, snerpa, ákveðni tækni og svo framvegis hverur með áfengi.

Bardagalistir eru mjög góð líkamsrækt, ég er nærri búinn að æfa í 4 ár, og mun æfa þar til minn hinsti dagur rennur upp, mér finnst þetta það gaman. Það er ekki hægt að fá leið á æfingum, því ein mannsæfing dugir ekki til að læra allt saman sem er til í þessum efnum. Í bardagalistum er stundum minnst á heimspekihugmyndir eða vísindi sem koma bardagalistinni við, en þér er ekki settar ákveðnar lífsreglur, þú ákveður fyrir sjálfan þig hvað þú hefur áhuga á. Þetta opnar ótrúlega hugann, mér fannst ég vera með´mjög opinn huga áður en ég byrjaði í þessu, en núna sé ég hvað hann var lokaður miðað við núna. Og hugurinn opnast ekki við ákveðinn tímapunkt, hann opnast með hverju æarinu sem líður.

Þegar einstaklingur fer að æfa þá er hann ekki tekinn fyrir og látinn slást við lengra komna, eingöngu fyrir skemmtun hinna lengra komna. Það eru byrjendatímar og alltaf vel tkið á móti einstaklingum. Allir hafa jafn mikinn rétt á að æfa, þegar ég byrjaði var tekið á móti manni með brosi og þannig er það enn í dag.

Öll líkamleg þjálfun færir manni eitthvað, það sem bardagalistir hafa fært mér er óteljandi: sjálfstraust, agi, snerpu, betri athygli, sjálfsvirðingu, almenna ánægju og hamingju, félagsskap, hjálapði mér að finna leið í lífinu, ákveðni, hógværð og margt margt fleira, svo ekki sé minnst á alla líkamlegu kostina. Nei, ég var aldrei lagður í einelti, laminn, hafði litla sjálfvirðingu/traust eða eitthvað svoleiðis. Ég byrjaði að æfa útaf einskærri forvitni, og allt það góða í lífi mínu varð enþá betra.

Smá læknisfræðileg staðreynd (vonandi fer ég rétt með hana): öll líkamleg þjálfun, kraftþjálfun og sérstaklega þolþjálfun eikur myndun endorfíns í heilanum, sem er hið náttúrulega morfín. Þetta efni er mun betra en hvert annað þunglyndislyf, semsagt það er auðveldara að koma í veg fyrir þunglyndi eða ná sér uppúr því en að fá sér lyf og ekkert meir.

Í mínu félagi er góður og reglusamur félgsskapur. Ein stelpa sem ég veit um gat varla verið í kringum annað fólk vegna skaps síns, og sérstaklega urðu fjölskyldumeðlimir hennar fyrir barðinu. Bardagalistir löguðu þetta. Einstaklingur sem þjáðist af ofvirkni skánaði. Svona mætti lengi telja.

Ekki láta bíómyndir sýna þér hvernig bardagamyndir eru, bardgalistir eru friðsamar og á móti ofbeldi. Já ég veit að það er erfitt að skilja það, en í dag á ég auðveldara með að skilja það en þegar ég var ekki að æfa. Fólk hefur mismunandi ástæður fyrir því að æfa, það er best að tala við þannig fólk en að spyrjaþá sem vita voða lítið um bardagalistir. Ég vona að þú skiljir þetta mál aðeins meira núna og ég vona að fleiri skrifi um sína reynslu. Varðandi mig þá gæti ég skrifað margra blaðsíðna ritgerð um jákvæðni bardagalista byggt á minni reynslu. Afhverju ertu annars að spá í þessu, ertu að spá í að byrja að æfa? ég get fullvissað þig um að eftir nokkur ár af æfingum þá lítur þú ekki sömu augum á tilveruna, martial arts eru breyting til góðs:)

i minni reynslu i bardagaiþrottum, (bæði i formlegum bardagaiþrotta felugum, og oformlegum) er svarið við þinni spurningu, Rosalega misjafnt eftir þvi hvaða “bardagairþott” það er og með hvaða “felagi” hun er æfð. min reynsla ur judo, það var enginn serstakur agi eða heimspeki eða andlegir hlutir iðkaðir þarna. Kickboxið var jafnvel verra a slikum sviðum !!, … að minu mati er islenska taekwondo-ið með Lang mesta agan, og liklega jakvæðasta, hollasta og besta iþrott, viðhorf og lifstil sem hægt er að stunda herlendis.
…, flestar asiskar bardagaiþrottir glata þessum “mind over fist” þokka sinum i ferðalagi sinu til vesturlanda. En eg er fullviss um það að taekwondo hefur allt sem þu efast um að bardagalistir herlendis hafa :P .. hehehe, *mættu a æfingu, serð ekki eftir þvi og ert ALDREI of gamall ;)*