Ég vona að þetta sé rétti staðurinn til að birta svona fróðleiksgreinar. Annars þætti mér betra að það væri sér kubbur með yfirskriftinni fróðleikur til að taka við svona greinum.


O SENSEI

Morihei Ueshiba var fæddur þann 14. desember 1883 í Tanabe. Hann var elsti sonur Yoroko Ueshiba, vel metins bónda í byggðarlaginu. Árið 1902 fluttist hann til Tokyo. Þar kynntist hann fyrst bardagalistum og lagði stund á hefbundið jujutsu og kenjutsu. Sama ár kvæntist hann Hatsu Itokawa.

Ueshiba tók þátt í rússnesk-japanska stríðinu 1904-5 og fékk viðurkenningar fyrir hugrekki á vígvellinum. Leikni hans með byssusting ásamt vinnusemi og heiðarleika ávann honum virðingu og hann fékk viðurnefnið “konungur hermannana”.

Ueshiba tók þátt í landnámi Hokkaido, nyrstu eyju japanska heimaeyjaklasans árin 1912-20 og á þeim árum æfði hann stíft með Sokaku Takeda, meistara Daito-ryu jujutsu.

Við dauða föður síns komst Ueshiba í kynni við Onisaburo Deguchi, andlegan leiðtoga Omoto-kyo trúarsafnaðarins. Þeirra leiðir áttu eftir að liggja saman í fjöldamörg ár og Ueshiba bjó og starfaði lengi vel innan safnaðarins.

Upp úr 1921 tók hann að brjóta sig frá hinum hefðbundnu Yagyu-ryu og Daito-ryu jujutsu með eigin kenningasmíð. Hann beitti saman tækni og hugmyndafræði til að brjóta niður höft milli huga, sálar og líkama. Árið 1922 hlaut þessi aðferð nafnið aiki-bujutsu.

Tveimur árum síðar tóku þeir Ueshiba og Onisaburo sér ferð á hendur til Mansjúríu í leit að heilögu landi. Þar lentu þeir í nokkrum hremmingum í félagi við kínverskan herkonung og var bjargað frá aftöku á síðustu stundu af japönskum konsúl. Þessi ferð hafði mikil áhrif á Ueshiba þar sem hann taldi sig hafa orðið fyrir andlegri uppljómun. Fólst hún meðal annars í því að í bardaga hafði hann séð ljósleiftur á undan aðsteðjandi byssukúlum og þannig getað vikið sér frá þeim tímanlega. Þetta sjötta skilningarvit hans (ef svo má kalla) átti eftir að fylgja honum æ síðan.

Í samræmi við hina andlegu nálgun umskírði hann íþrótt sína og kallaðist hún upp frá því aiki-budo. Öðlaðist hún sífellt fleiri áhangendur um allt landið og í hópi nemenda Ueshiba voru hátt settir ráðamenn. Árið 1927 var hann orðinn svo vinsæll að hann fluttist til Tokyo og 1930 hlaut hann heimsókn frá Jigoro Kano, stofnanda Judo og meistara Kodokan. Kano var yfir sig hrifinn af tækninni og lýsti því yfir að þetta væri hið idealíska budô.

Árið 1931 var Kobukan dojo opnaður á sama stað og Hombu dojo stendur í dag og næstu tíu árin geta talist fyrri gullöld aikido. Kobukan var á þessu tímabili betur þekktur undir nafninu “dauða dojoinn” vegna óvenju stífra æfinga. Árið 1941 var aiki-budo sett undir Butokukai (ráðuneyti sem setti allar bardagalistir undir eina stjórn) og það var á því tímabili sem nafnið breyttist í aikido.

Um sama leiti fluttist Ueshiba með konu sinni til Iwama og bjó þar við einfaldar aðstæður. Þar setti hann upp Aiki hofið og dojo utandyra, sem saman mynduðu innsta helgidóm aikido.

Eftir Seinni heimstyrjöldina voru bardagalistir bannaðar í Japan en 1948 fékkst leyfi til að hefja á ný kennslu í aikido. Þá var Aikikai stofnað og hafist var handa um að breiða aikido út um veröldina í samræmi við kenningar Ueshiba um sameiningu heimsins í gegnum aikido.

Árið 1954 voru höfuðstöðvar aikido fluttar á ný til Tokyo og höfuðstöðvarnar fengu formlega nafnið The Aikikai Foundation: the Hombu Dojo of Aikido.

Eftir því sem aldurinn færðist yfir tók Ueshiba minni þátt í daglegu starfi en helgaði sig því meira andlegum fræðum. Hann hélt þó áfram að sýna Aikdo og ferðaðist meðal annars til Bandaríkjanna, kom fram í sjónvarpi og hélt sýningar víða um heim.

Morihei Ueshiba lést þann 26. apríl 1969, 82 ára að aldri.


(Fengið af vef Aikikai Reykjavík, <http://here.is/aikikai>)