
Ég er staðsettur í Danmörku og hef æft Muay Thai, Box og Júdó alllengi og er nýlega byrjaður í BJJ. Ég er MMA bardagamaður og nokkuð góður þó ég segji sjálfur frá. Roundhouse spörkin mín eru svo öflug að ég gæti rifið niður fjölbýlishús með þeim og svo er ég sérfræðingur í hnéspörkum. Ég er einnig góður grapplari enda er ég með svart belti í Júdó. Hér í Danmörku rífa menn ekki bara kjaft í gegnum netið eins og á íslandi heldur berjumst við full contact í okkar eigin fight club. Við köllum þetta reyndar bara fightclub að gamni, þetta er ekkert eins og í myndinni, við erum með reglur og allt.
Í þennan fighclub koma oft Taekwondo og Karate menn (þeir eru í sama húsnæði og við) með alltof mikið sjálfstraust. Þeir trúa því virkilega að þeir eigi séns í okkur MMA bardagamennina en við erum fljótir að lemja þá flugu úr hausnum á þeim. Það er afar einfallt að ganga frá þessum gaurum, maður…
A)Tekur þá í jörðina og tapar þá út, þeir eru álíka hreyfanlegir í jörðinni og uppdópaður selur. Þeir reyna bara að sprikla eitthvað þangað til þeir verða úrvinda og þá tekur maður þá í gegn. Þetta er eins og að vera veiðimaður að leika sér að bráð.
eða
B)Boxar þá í tætlur því vörnin þeirra er algjör brandari, galopnir allann tímann.
Við vitum allir að traditional bardagaíþróttir eru flestar rusl. Æfingar í Shotokan Karate og Taekwondo eru hlægilegar. Menn standa í einfaldri röð í asnalegri stöðu og kíla og sparka í loftið meða þeir öskra eins og górillur. Svo þegar kemur að sparri er svo mikið af reglum að það er varla hægt að kalla þetta bardaga.
Samt eru þetta langvinsælustu íþróttirnar, sem er fyndið. Það er hinsvegar bara tímaspursmál hvenær MMA verður aðal málið.