Ferillinn byrjaði 23.mars árið 1959 þegar ég mætti á fyrstu fótboltaæfinguna mína hjá Grimsby. Ég var 8 ára gamall og hafði búið í Grimsby allt mitt líf.
Ég æfði með Grimsby þangað til að ég lauk grunnskóla en þá flutti ég með foreldrum mínum til London. Ég byrjaði að æfa með Wimbledon og spilaði minn fyrsta leik með aðaliðinu þegar ég kom inn á sem varamaður í leik gegn einhverju áhugamannaliði. Ég var 19 ára gamall.
Ég lék með aðaliði Wimbledon í 7 ár en síðasta árið mitt tryggðum við okkur sæti í 4.deildinni. Ég lék líka leikinn við Burnley í bikarkeppninni þegar við unnnm 3-0 og tvo fræga leiki við Leeds.
Ég var 26 ára þegar QPR sem þá voru í efstu deild keyptu mig á hægri vænginn, í fjögur ár lék ég með QPR sem síðan seldu mig til Southampton sem voru líka í efstu deild, en ég gekk í lið þeirra haustið 81´.
Ég lék með þeim í 5 ár en ákvað svo að leggja skóna á hilluna.
Ég tók við þjálfun hjá yngri flokkum hjá félaginu, og náði þar góðum árangri í þessi 8 ár sem ég þjálfaði yngri flokka Southampton.
Ég var 43 þriggja ára þegar mér var boðið að verða þjálfari hjá aðaliði Grimsby en þar hóf ég ferillinn. Í fimm ár var ég þar en um haustið 1999 var mér boðinn staða sem aðstoðarþjálfari hjá félaginu.
Þann 14 júlí 2001 hringdi svo stjórnarformaður Hartlepool í mig og bauð mér framkvæmdarstjórastarfið. Og ég þáði það.


Ég var tekinn við Hartlepool og ákvað að byggja upp fyrir framtíðina, ég seldi einhver Stephenson til Orient fyrir 3,00, af því að hann var orðin 33 ára og Tony Lormor til Crystal Palace fyrir 1 millu og fór að leita mér að ódýrum framherja. Fyrir valinu var 22 ára Íri, Richard Sadlier hjá Millwall fyrir aðeins 100 pund.
Æfingaleikirnir gengu svona upp og niður en ég hugsaði nú mest um að koma Hartlepool upp í 2.deild. Fyrsti leikurinn var gegn Kidderminster sem vannst 2-0 með mörkum frá Kevin Henderson og Richard Sadlier.
Tímabilið gekk ágætlega, en var samt erfitt. Í janúar var ég í 14.sæti og heppinn með að halda starfinu. Hæðst á tímabilinu náði ég 4.sæti.
Ég endaði í 7.sæti og rétt svo komst inn í úrslitarkeppnina en Plymouth, Luton og Mansfield höfðu þegar tryggt sæti sitt. Sadlier varð annar markahæstur með 23 mörk. Ég lenti gegn Lincoln í fyrstu umferð í úrslitarkeppninni en vann rimuna samtals 3-1.
Í úrslitarleiknum lék ég gegn Halifax Town. Leikurinn varð markalaus sem og framlengingin svo það varð að grípa til vítaspyrnukeppni. Hún fór ekki vel því ég tapaði í henni og þurfti að leika annað ár í 3.deild.
Sá eini sem ég keypti var Kristoffer Kaellquist sem er ungur sænskur markmaður. Ég endaði í 2.sæti á tímabilinu og var nokkuð sáttur við mig, auk þess sem Sadlier varð markahæstur og Halifax sem höfðu unnið mig í fyrra féllu úr 2.deild. Sumarið 2003 fór ég að leit að leikmönnum til að styrkja hópinn en gluggaði svo í laus störf sem voru í boði. Ég var að hugsa um að skipta yfir í stærra lið ef gott starf yrði í boði. Ég fann eitt fínt starf á Ítalíu en nennti ekki að flytja frá Englandi svo ég skoðaði bara störf þar.
Ekkert laust starf var í Úrvalsdeild en tvö laus voru í 1.deild. Barnsley vantaði stjóra en þeir höfðu verið í fallbaráttu þessi tvo ár sem ég stjórnaði Hartlepool. Hins vegar var meira freistandi að sækja um starf hjá Aston Villa sem höfðu fallið leiktíðina 01´-02´ og endað svo í 15.sæti í 1.deild í fyrra. Ég sótti um starfið hjá þeim og þeir vildu fá mig eftir að hafa skoðað knattspyrnuferil minn sem stjóra. Ég hreinsaði aðeins til hjá þeim, keypti Lee Chun-Soo, Kennedy Bakicioglu og Charlton Cole. Ég seldi líka heilan helling af köllum og fékk ungan Dana lánaðan frá Arsenal sem heitir Svard.
Ég var nokkuð sáttur við mig í lok tímabilsins, endaði í 8.sæti, vann deildarbikarinn og komst í 8 liða úrslit í bikarnum en datt út gegn Liverpool, sem unnu bikarinn.
Fyrir næsta tímabil hafði ég nákvæmlega sama hóp og árið áður. Ég vann fyrstu 7 leikina og var orðin bjartsýnn.
En í desember kemur sá atburður upp á að Sheff.Wed sem voru í úrvalsdeild, ráku þjálfarann sinn en liðið var í 20.sæti, ellefu stigum frá öruggi sæti en 9 stigum á eftir næsta liði. Þeir buðu mér starfið og ég þáði það. Mér gekk jafn vel með þeim og mér var að ganga hjá Villa. Ég rétt náði að halda liðinu uppi með sigri í síðustu umferðinni og varð uppi á kostnað Derby.
Fyrir næsta tímabil var ég orðin mjög glaður, ég með Sheff.Wed í úrvalsdeild, Aston Villa á sama stað og Hartlepool nýliðar í 1.deild. Gömlum liðum sem ég hafði stjórnað gekk vel.
Ég gerði litlar breytingar á hópnum fyrir tímabilið, markmiðið var að vera uppi með nánast sama hóp og náði að vera upp árið áður.
Tímabilið varð svona: 10.sæti í deildinni, vann bikarinn, Aston Villa uppi, Hartlepool féll og stjórnin var mjög ánægð með mig.
Um sumarið fann í síðan fyrir verkum í líkamanum og fór í rannsókn, ég greyndist með krabbamein og varð að draga mig í hlé frá boltanum.




——-Morgunblaðið 20.mars 2007——


Í gær lést Mike Hughes fyrrum framkvæmdarstjóri Hartlepool, Aston Villa og Sheff.Wed af völdum krabbameins sem hann greyndist með fyrir 7 mánuðum.


Eftirmáli: Ég eyddi savinu óvart af því ég fór inn í leikinn og ýtti óvart á ,,Delete save game” í stað ,,Restore save game”. Ég tók ekki eftir því og eyddi óvart savinu, ég sem hlakkaði til Evrópukeppnar.
Þið fáið ekki að lesa meira í Mogganum af því ég veit ekki hvað ég á skrifa meira um þar.

Áfram Chelsea, Inter, Barcelona og Nurnberg!!!