45 ára að aldri ákvað ég, Senor Gonzales að hætta í boltanum eftir mörg farsæl ár að baki. Ég hafði verið í brúnni hjá mörgum neðrideildarliðum á Spáni og náð undraverðum árangri. Ástæða þess sem ég hætti var sú að mér fannst ég ekki eyða nægilega miklum tíma með fjölskyldunni svo ég ákvað að flytja með þau á æskuslóðir mínar í Malaga. Í Malaga var að finna stórglæsilegan búgarð þar sem ég ræktaði ólívur og tómata. Mér snerist hugur þegar breskir kaupsýslumenn voru að skoða búgarðinn, gera sér vonir um að kaupa landið og með þeim í för var Jeremy Peace, eigandi enska liðsins West Bromwich Albion. Við töluðum saman í fáeina klukkutíma meðan við sátum á veröndinni með rauðvínsglas er hann byrjaði að tala um knattspyrnu og ferilinn hjá mér. Svo fór hann að tala um síðasta tímabil hja WBA hvað það hefði verið slæmt og þeir yrðu að koma sér aftur í úrvalsdeildina og spurði hvort að ég hefði áhuga á að gera liðið að stórveldi í heimsfótbolta. Ég hugsaði málið um stundarsakir og sló til. Þetta boð var of freistandi. Þegar ég sagði konunni og börnunum þetta voru þau svolítið lengi að átta sig á hlutunum en á endanum ákváðu þau að koma með mér til Englands. Ég tók til starfa hjá félaginu um miðjan júlí 2003 og fór þá beint á leikmannamarkaðinn. Keyptir voru fjölmargir leikmenn enda hafði ég 2 milljónir á milli handanna.

Keyptir voru:

Danilo Arrieta - 700k (Valencia)
Alessio Cerci - 600k (Roma)
Lee Holmes - 450k (Derby)
Daniel Fredheim Holm - 180k (Skeid)
Daniel Braathen - 110k (Skeid)
Mathieu Flamini - 90k (Marseille)

Ég vann alla æfingaleikina mína og strákarnir voru í góðu formi fyrir átökin í 1. deildinni. Ég taldi mig hafa gert góða hluti á markaðnum fyrir tímabilið og sá bara fram á úrvalsdeild á næstu leiktíð. Gamla góða leikkerfið sem ég notaði ávallt á Spáni nýttist mér vel og tóku strákarnir vel í það að nota þetta leikkerfi. Liðið var í flestum tilvikum svona uppsett.

GK: Russel Hoult
DL: Neil Clement
DC: Thomas Gaardsöe
DC: Paul Robinson
DR: Lárus Orri Sigurðsson
MC: Jason Koumas
MC: Mathieu Flamini
MC: Lee Holmes
AMC: Daniel Fredheim Holm
SC: Daniel Braathen
SC: Danilo Arrieta

Þetta lið fór á kostum á leiktíðinni, reyndar náðum við 2. sætinu nokkrum stigum á eftir Sunderland sem vann deildina en við náðum engu að síður úrvalsdeildarsæti sem var markmið okkar frá upphafi. Jeremy Peace kom til mín að loknum síðasta leik og óskaði mér innilega til hamingju. Í þrem síðustu leikjunum gerði ég 2-2 jafntefli við Cardiff á útivelli, vann West Ham 2-0 heima og Ipswich 1-0 heima. Ég datt út í fyrstu umferð í FA Cup á móti Tottenham, þeir unnu 4-1 og það var frekar súrt að tapa strax því við ætluðum okkur langt í þessarri keppni. En svona er þetta.

Ég tók mér gott frí eftir tímabilið og skrapp í smá ferðalag. Strákarnir mínir tveir voru með heimþrá svo við ákváðum að fara til Spánar í 3 vikur. Það var gott að komast í smá frí eftir erfitt og langt tímabil. En um leið og ég kom aftur til Englands fór ég strax að styrkja hópinn með þremur leikmönnum. Tvö ungstirni voru fengin til liðs við okkur og voru það Aaron Lennon frá Leeds fyrir 375k og Cesc Fabregas frá Arsenal fyrir 450k. Ég fékk líka mikinn varnarjaxl, hinn franska Jonathan Zebina frítt frá Roma. Fyrsti leikur var á móti Wolves á útivelli og við náðum að vinna okkar fyrsta leik í deildinni. Lokatölur 1-2. Við unnum svo Middlesbrough 2-0 og svo kom 2-2 jafntefli á móti Bolton. 7 stig eftir 3 leiki var mjög gott og ég vonaði að þetta héldi svona áfram á þessu tímabili. Það gekk eftir og hver sigurinn á fætur öðrum kom. Manchester United voru gjörsigraðir á The Hawthorns, 5-1. Highbury, Arsenal 3-4 WBA. Svona gekk þetta og vorum við efstir í langan tíma. Það gekk ekki eftir að halda þessu og Blackburn sigu framúr okkur á lokasprettinum. Blackburn stóðu uppi sem Englandsmeistarar þetta árið með 83 stig en fast á hæla þeirra komu WBA með 82 stig. Tvö silfur á tveim árum, fínn árangur. Sama leikkerfi var notað og tímabilið þar á undan en þó með nokkrum breytingum á hópnum.

GK: Russel Hoult
DL: Neil Clement
DC: Thomas Gaardsöe
DC: Jonathan Zebina
DR: Lárus Orri Sigurðsson
MC: Cesc Fabregas
MC: Mathieu Flamini
MC: Daniel Fredheim Holm
AMC: Aaron Lennon
SC: Daniel Braathen
SC: Alessio Cerci

Fjölmiðlafárið í kringum mig og liðið var gífurlegt eftir þennan stærðar áfanga hjá svona litlu liði. Enginn átti von á því að WBA kæmust í meistaradeildina og það beint, engin undankeppni eða neitt svoleiðis. Ég var spurður spjörunum úr hvað hefði eiginlega gerst því leikmennirnir settu í fluggírinn á nýliðnu tímabili. Ég svaraði þeim að þetta hefði verið svokallaður spænskur leikur sem ég lét lærisveina mína á Spáni alltaf leika. Nokkrum dögum síðar er ég var að fara að sækja morgunblaðið sá ég bréf sem stílað var á mig. Það var frá Juan Carlos Spánarkonungi og mér var boðið ásamt fjölskyldu að koma til Madridar þar sem ég yrði heiðraður af kónginum eftir þetta glæsta afrek. Ég fékk heiðursmerki krúnunnar og við snæddum saman og spjölluðum heillengi um knattspyrnu.

Eftir allt þetta þá þurfti ég að ná næsta flugi til Englands því næsta tímabil var að hefjast. Meira um það síðar ………

2003/2004 League Cup & FA Cup

Crystal Palace 3-3 WBA(p)
Cheltenham 0-2 WBA
Portsmouth(p) 3-3 WBA

FA Cup

Tottenham 4-1 WBA

2004/2005 League Cup & FA Cup

Nottingham Forest 0-1 WBA
Blackpool 0-4 WBA
WBA(p) 1-1 Man City
WBA 2-2 Blackburn(p)

FA Cup

Nottingham Forest 1-1 WBA
WBA 2-0 Nottingham Forest
WBA 2-0 Bristol City
Tottenham 3-1 WBA

Senor Gonzales kveður að sinni.